Parkinson Vereniging

Forum Parkinson Vereniging
Het is nu vr maart 29, 2024 2:31 am

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 9 berichten ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: ma aug 29, 2011 10:25 pm 
Offline

Geregistreerd: ma aug 29, 2011 10:13 pm
Berichten: 5
Ik zou graag in contact willen komen met kinderen van (alleenstaande) Parkinson patiënten.

Ik (31) wil graag weten hoe jij met de ziekte van je vader of moeder omgaat. Mijn vader heeft nu ruim 15 jaar ziekte van Parkinson. Na het overlijden van mijn moeder in 2010 is er heel veel wegvallen en komt best wat op mij neer.
Ik maak me erg veel zorgen over mijn vader, heb een drukke baan en 'mijn eigen leven' en kan me niet dagelijks met hem en zijn ziekte bezig houden.

Op dit moment gaat het bij vlagen erg slecht en vraag me dan ook af in hoeverre hij nog goed voor zichzelf kan zorgen.
Met name vast blijven staan bij weglopen of omdraaien en vallen is een groot probleem.

Wie wil zijn/haar ervaringen met mij delen?


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: ma sep 05, 2011 8:04 pm 
Offline

Geregistreerd: ma sep 05, 2011 3:50 pm
Berichten: 3
Hoi,

Ik ben 36 jaar en ook mijn vader heeft parkinson en is alleenstaand.
Mijn moeder is in 2007 overleden. Hierdoor is mijn vader na ruim 40 jaar
alleen komen te staan. Ik heb geen broers of zussen dus alles komt, net
als bij jou, ook op mijn schouders terecht.

Bij mijn vader is het pas dit jaar in maart vast gesteld. Maar ik denk dat het al eerder
speelde. Op een gegeven moment (2009) kon mijn vader namelijk een stuk moeilijker zijn
linkerhand bewegen en als hij zijn hand in een bepaalde houding had dan begon zijn
hand een beetje te trillen. Hij had ook veel last van hoofdpijn en is toen doorgestuurd.
De neuroloog zei toen dat het een klein herseninfarct is geweest, maar er was helemaal
niets op de foto's te zien, maar ja wat moet je dan, wij zijn geen dokters.
Toen het erger werd wilde ik dat het opnieuw bekeken werd, maar dan wel door een andere
neuroloog. En dat was dit jaar. Nu gaat het op en af met mijn vader en ik maak me echt behoorlijk
zorgen om hem.

Dit is in het kort "mijn" verhaal.
Ik hoop dat je contact met me wil om elkaar zo nu en dan te kunnen steunen.

Sterkte.
Groetjes,
Claudia


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: di nov 22, 2011 4:53 pm 
Offline

Geregistreerd: di nov 22, 2011 4:48 pm
Berichten: 1
Hallo,

Ik herken jullie beide verhalen, en zou best open staan voor contact om elkaar op die manier te steunen.

Ik ben 35 jaar, en mijn vader van 72 heeft ong. 7 jaar geleden de diagnose Parkinson gehad. Mijn moeder is in 2004 overleden.
De ziekte roert zich de laatste tijd flink, maar desondanks woont mijn vader zelfstandig en doet hij bijna alles nog zelf.
Ik vind het soms heel moeilijk om een beeld te krijgen van hoe het nu écht met hem gaat, en in welk stadium de ziekte zit. En om ook eens een ander praatje met hem te hebben.
En daarbij wil ik ook nog een eigen leven hebben. De balans is maar moeilijk te vinden.

Dat is mijn verhaal. Mochten jullie contact met mij willen zoeken, wees welkom!

Groeten,
Marjan


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: vr apr 06, 2012 9:22 pm 
Offline

Geregistreerd: ma sep 05, 2011 3:50 pm
Berichten: 3
Hoi Marjan,

Het is een beetje een late reactie, maar ik heb een hele tijd niet op dit forum gekeken.
Maar ik merk dat ik er toch heel erg behoefte aan hebt om met iemand die in dezelfde
situatie zit te kunnen praten.

Bij mijn vader lijkt het nu ineens erg hard toe te slaan. Wat er bij hem ook nog bij komt is dat
hij nooit het overlijden van mijn moeder (zijn vrouw) goed heeft verwerkt en dat hij kort nadat
hij de vut in ging een openhartoperatie moest ondergaan. Daarom heeft mijn vader ook psychologische
hulp nodig, die door bepaalde dingen niet echt van de grond kwam. We hopen dat het nu eindelijk
goed gaat.

Het laatste wat jij zegt herken ik ook heel erg. Ik kan ook heel moeilijk de balans vinden tussen een eigen leven
en het "zorgen" voor mijn vader. Mijn vader kan helaas niet alles zelf meer, maar woont nog wel zelfstandig.

Ben jij ook enig kind ?
Wat zijn de symptomen die je vader heeft ?
Want dat schijnt ook nog heel erg te kunnen verschillen per persoon heb ik me
laten vertellen en gelezen op internet.

Hoe gaat het nu met jou ?

Het is een late reactie, maar ik hoop echt dat je reageert en contact wil.

Groetjes en sterkte,
Claudia


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: di jun 19, 2012 8:09 pm 
Offline

Geregistreerd: di jun 19, 2012 7:59 pm
Berichten: 1
Hallo,

Ik ben 17 jaar en mijn papa heeft al zo lang ik het mij kan herinneren deze ziekte.
Mijn papa is "nog maar" 55jaar.

Zelf heb ik het zeer moeilijk met die ziekte. Ik ben zelf nog jong en het is moeilijk om mijn leeftijdsgenoten met hun vader te zien omgaan endan te zien wat ik allemaal niet kan doen. Mijn papa loopt met een hoek van bijna 45°. Hij vergeet constand wat we hem zeiden.

Iedereen staart hem na. Ik begrijp dat de patienten er niks aan kunnen doen, en dat zei waarschijnlijk meer last hebben van de ziekte dan ik.

Maar ik heb het er zeer moeilijk mee en zou graag wat verhalen horen van mensen die hetzelfde meemaakten, die weten hoe de ziekte verder evolueert,...
Ik kan hier thuis namelijk moeilijk over praten

Groetjes


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: wo jun 20, 2012 10:28 pm 
Offline

Geregistreerd: di apr 01, 2008 7:30 pm
Berichten: 126
Woonplaats: Sprang-capelle
Hoi Lyn,

Ik kan heel goed begrepen dat het heel moeilijk voor je is,je had liever een gezonde vader
Weetje dat er ook een Yopperkids Hyves is ,waar je met leeftijd genoten in contact kunt komen.
Ik weet niet of die site nog wel actief is, anders mag je gerust eens bellen, laat maar weten of je dit wil. Groeten Anita


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: do nov 01, 2012 5:58 pm 
Offline

Geregistreerd: zo dec 20, 2009 11:32 pm
Berichten: 20
Hoi, ik ben lang niet op dit forum geweest, maar merk dat ik er toch weer behoefte aan heb nu.

Mijn moeder, 75 jaar, heeft ca. 8 ZvP en het gaat steeds slechter met haar en ze kan steeds minder (vooral op lopen en fietsen heeft ze flink ingeleverd en autorijden doet/durft ze al 4 jaar niet meer).

Ik ben ook enig kind, 46 jaar, woon best dichtbij mijn ouders dus er komt stiekum steeds meer op mijn bordje te liggen.
Mijn ouders zijn dus nog wel samen, maar mijn vader mankeert ook geregeld iets en ligt vaak een week of wat in het ziekenhuis en dan zijn het helemaal "tropen-tijden" voor mij, want mijn moeder wil tóch op bezoek bij hem en dan moet ik haar telkens gaan halen om naar het ziekenhuis te gaan. En de extra bezorgdheid dan ook om haar, want dan is ze alleen in huis en ik ben als de dood dat ze valt en iets breekt en daar dan ligt te liggen omdat ze geen hulp kan inschakelen.
Na zo'n ziekenhuisverblijf moet mijn vader telkens weer de kracht vinden om het thuis weer te kunnen managen met mijn moeder, maar dat gaat hem ook steeds moeilijker af.
Het doet goed te lezen dat je niet de enigste bent in deze situatie.


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: vr jul 26, 2013 1:22 pm 
Offline

Geregistreerd: ma aug 29, 2011 10:13 pm
Berichten: 5
Moest opeens weer aan dit topic denken en vroeg me af of er reacties waren geweest.
Na 1,5 jaar :)

Bedankt voor jullie berichten. Net zoals mijn voorganger heb ik ook ineens weer de behoefte om het even van me af te schrijven.

Intussen is de situatie van mijn vader aardig verslechterd. Oa zijn administratie, zelfzorg en functioneren gaat niet goed.
Desondanks woont hij nog steeds alleen en weigert iedere vorm van hulp. Ik heb volgende week een afspraak met zijn neuroloog en parkinsonverpleegkundige wat het gaat zo niet meer.
Hij gaat zelfs nog (alleen!) op vakantie..
Doet jouw vader/moeder dat ook?


Omhoog
 Profiel  
 
BerichtGeplaatst: za aug 10, 2013 10:27 pm 
Offline

Geregistreerd: zo dec 20, 2009 11:32 pm
Berichten: 20
Hoi Malle,

Bij ons is de situatie erg verslechterd ondertussen. Mijn ma ligt van de laatste 7 weken er 6 in het ziekenhuis, haar medicatie is helemaal van het padje af en ze krijgen het tot nu toe niet terug goed. Ze kan niks eigenlijk, alleen nog wat praten en ademhalen. Voeding en medicijnen via een maagsonde. Heel zielig om te zien gewoon. Mijn pa gaat gelukkig weer goed en zorgt goed voor zichzelf en daarvoor petje af. We wisselen de bezoekjes aan haar af, zodat er toch elke middag en avond zeker iemand is.
Hoe lang dit duurt en waar het naar toe moet uiteindelijk, weet niemand nog. 2 neurologen zitten er boven op om de medicatie goed te krijgen en dan moet ze naar een revalidatiecentrum. En komt ze nog ooit thuis wonen??? Niemand die het zeggen kan momenteel.


Omhoog
 Profiel  
 
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 9 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 14 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
phpBB.nl Vertaling