|
30-11-2009 Een dag uit mijn leven door Toon
Maandagmorgen 7.30 uur , Ik kom langzaam uit een diepe slaap,en lig nog even na te soezen.
Ik heb goed geslapen, of liever gezegd, ik ben ruim acht uur weg geweest .
Voor mijn gevoel ben ik bewusteloos geweest,de hele nacht in de zelfde houding gelegen.
Artrose aangetaste schouder
doet vreselijk pijn als ik mijn arm probeer op te tillen.
Met behulp van mijn rechter hand als ondersteuning breng ik mijn linkerarm langzaam Al mijn spieren zijn stijf en verkramt, Ik heb weer eens niet goed gelegen want mijn door Na een beetje beweging gaat het al iets beter.
Het gesis en gehijg, alsof er een ouderwetse stoomlocomotief naast me staat is nog steeds aanwezig.
Dit komt door ziekte van Lamiere die een jaar geleden heeft toegeslagen.
Dat was een nare tijd .Het begon met aanvallen van zeeziekte .die duurde een dag,
niet zo maar een beetje misselijk , maar totaal doodziek die alle energie uit je wegtrekt, terwijl je maag zich constant probeert om tekeren.
Alleen mensen die een week lang zeeziek zijn geweest weten wat dat betekent.
Dat Overkwam mij drie keer in twee maanden met als gevolg, dat het gehoor in mijn rechteroor de helft minder is.
En dat ik opgescheept blijf met dat gehijg en gefluit in mijn hooft. geen pretje en zal nooit meer verdwijnen.
Voor al als het heel stil is in mijn omgeving heb ik er last van , Maar buiten in de wind lopende merk ik het nauwelijks.
Ik kom overeind door mij rechter voet onder de bedrand te steken Om zo mijn bovenlichaam om hoog te trekken.
mijn lichaam voelt loodzwaar .maar het lukt nog steeds om zo uit mijn bed te komen.
Ik zit nu op de rand van mijn bed en heb het gevoel of ik een zware kater heb. maar ik drink geen alcohol
Met mijnhoofd in mijn handen laat ik even alle depressieve gevoelens die ik heb in mij toe .
Dit heeft mijn huisdokter mij aangeraden , gun je zelf een kwartier per dag om depri te zijn en meelij met je zelf te hebben.
Daarna neem ik mij zelf op ,. en strompel stijf naar beneden, tree voor tree en langzaam.
Daar heeft Rietje, mijn zorgzame vrouw mijn eerste pillen klaarstaan die ik inneem,
In de badkamer kijk ik in de spiegel en kijk naar mijn oude tandeloze kop en besluit daar iets aan te doen.
Eert neem ik een puf om mijn longen wat meer ruimte te geven.
Ben al 25 jaar rookvrij ,maar heb er nog steeds last van .
Na mijn mond gespoeld te hebben, om de lijkensmaak kwijt te raken , met mondwater ,schuif ik mijn tanden op hun vertrouwde plaats.
Daarna ga ik gebogen voor de douche staan en laat het koude water op mijn hoofd plenzen,
Dit duurt ongeveer twee minuten, dan word het water warm , ik richt mij voorzichtig op om niet duizelig te worden en hou me stevig vast aan de beugels.
Het hete water is weldadig voor mijn stramme spieren en mijn zere schouder en tijdens het sponzen doe ik voorzichtig enkele oefeningen. Om mijn spieren wat losser te maken.
Voordat ik een douche nam had ik mijn eerste portie medicijnen al genomen,
Rietje zet ze altijd netjes voor mij klaar,ze is zo onvoorwaardelijk zorgzaam.
Nu volgt het ontbijt met de krant , dat neemt ongeveer een uur in beslag.
De koffie smaakt mij goed, gelukkig kan ik hiervan nog genieten.
Het is intussen al ruim negen uur geweest als ik me weer naar boven begeef om
Mijn dagelijkse oefeningen te doen en mij aan te kleden.
De oefeningen die ik van de mensendieck therapeut meekrijg voer ik gedisciplineerd uit.
Elke gewricht en spierengroep krijgt een beurt bij de muziek van shonny.Cash
Het rustige ritme helpt mij goed bij het doen van de oefeningen
Soms neem ik hierna mijn bloeddruk op, en verwonder mij hierover.
Na 40jaar hypertensie geeft hij nu 124 –78 met een hartslag van 53.
De bloeddruk van een jonge kerel, snap er niets van .
Intussen is het 10 uur .geworden en ga ik energiek naar beneden en pak mijn stokken
Jas en pet telefoon en hond en ga een uurtje wandelen.
Dit doe ik bijna iedere dag, zo’n 5km. Soms denk ik wel eens dat ik er mee zou moeten
Stoppen, maar het is iets dwangmatigs.
All dat oefenen en dat lopen en fietsen, het verlengt de lijdens weg waarop ik mij bevind.
Maar ik moet ,het lichaam trekt zijn eigen plan.
Meeste dagen gaat het ook redelijk,vooral in de zomer ,maar soms ben ik niet vooruit te branden,en ben ik blij dat het er op zit. Dan ben ik zo moe..
Ik heb uitgerekend dat we zo ruim 2000 km per jaar afleggen.
Op een keer was ik mijn medicijn vergeten, ik liep zo lekker , tot Rietje belde,
Over de medicijnen. Ik snapte het niet,misschien moest ik maar stoppen.
Ik vertelde het aan mijn neuroloog, dat is normaal, vertelde hij,maar gaf me toch andere medicijnen. Het is allemaal natte vinger werk volgens mij.
Maar ik ben overgeleverd aan die medicijn mannen.
Als ik thuis kom om 11uur ben ik meestal goed aan de lat.
Samen koffie drinken chocolademelk,te veel koffie is niet zo goed voor park mensen.
Wacht de computer, wat een geluk dat ik op tijd heb geprobeerd dat ding een beetje te doorgronden, het helpt me goed de dag door te komen.
Lezen kan ik niet meer , kan me niet meer in leven in het verhaal,dat is heel jammer.
Maar Parkinson doet vervelende dingen met de hersens. Ik ben blij dat mijn hersens
Inhoud niet al te groot is .kan niet veel minder worden,
Ik speel vaak een spel op internet “”De Kolonisten van Catan”” Ben er niet zo goed in maar middel maat. Het werkt verslavend op mij daar ben ik een beetje bang voor .
Maar het is onschuldig,Het is geen gokken, dat heb ik ook een tijdje gedaan,dobbelen om geld,op internet,dat is gevaarlijk . Komt door de medicijnen sifrol.
Ik ben er maar gouw mee gestopt, vooral toen ik er achter kwam dat het spel gemanipuleerd is ,je kunt het niet winnen..
Om 12-30uur word er gegeten,daarna moet ik echt gaan rusten , versleten.
Ik slaap dan zo’n ander ,half uur. Droomloos een soort coma.
2.30uur kom ik weer tot leven,het is droog en rustig buiten en ik bespuit een eindje te gaan fietsen met de hond.
Het is niet goed om altijd maar aan mijn verslaving toe te geven,Het catan spel.
Ik probeer ook wel geregeld een stukje te schrijven , maar daar moet ik mij wel zelf toe dwingen,het gaat niet vanzelf. Mees tal bij slecht weer ,gun ik mij zelf een spelletje,
Maar na een spelletje volgen er meer .soms uren achter heen, verslaving?
Ik vind het niet zorgelijk,en ik maak me zelf wijs dat het misschien wel goed is voor mijn hersens,je moet ze tenminste wel gebruiken en alert blijven.
Soms ga ik te lang door en verlies ik keer op keer door vermoeidheid.
Maar een eindje fietsen is gezonder.
Met Rats achterop in een mandje. kan ik zo’n 10 km aan ,meer moet ik niet doen.
Soms laat ik de hond een stuk naast de fiets rennen,voor zijn conditie.
Niet te lang ,een Jack=russel heeft maar korte pootjes.
Als ik weer thuis kom kruip ik weer achter de computer en ben daar de rest van de avond bijna niet meer weg te slaan,tot ergernis van Rietje.
Soms kijk ik TV maar er is niet veel meer wat mij kan interesseren of boeien.
Om elf uur ga ik meestal naar bed,en val weer in een diepe slaap.
Dit leven ,dag in dag uit zou niet vol te houden zijn,als af en toe de sleur niet werd onder broken, Zoals deze zomer 3 weken naar Canada, of een bezoekje aan kennissen,
Of een visite aan huis, Ik merk dat ik daar steeds meer behoefte aan heb.
Zelfs een bezoek aan de parkinson verpleegkundige of de dokter ga ik leuk vinden,
Als het maar niet te vaak moet want dan word het al gauw weer een sleur .
_________________
Groeten uit het mooie stadje Veere
|
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
