Mijn moeder is vorige week overleden aan psp, is gelukkig niet gestikt al was ze daar wel erg bang voor. In oktober heeft ze ee longontsteking gehad waar ze eigenlijk niet meer overheen is gekomen. Daarna werd ze bedlegerig, kon per dag maar even uit bed op de stoel en alleen lopen ging helemaal niet meer. Ze kreeg dagelijks nog zuurstof toegediend, niet de hele dag maar meestal 's avonds had ze wat extra zuurstof nodig. Het lichaam leek de sondevoeding niet meer te verdragen, kreeg steeds meer oprispingen en kon maar een klein beetje voeding tegelijk krijgen. Helaas was mijn moeder al buiten bewustzijn toen we gebeld werden dat ze hard achteruit ging en we beter konden komen. 7,5 uur later is ze rustig weggegleden. Er werden stukje bij beetje steeds meer belangerijke functies uitgeschakeld door het lichaam waardoor ze langzaam en rustig weggleed. Tuurlijk ben ik verdrietig dat ze er niet meer is maar aan de andere kant ben ik blij dat ze niet meer hoeft te lijden. Dat vond ik het meest verschrikkelijk, haar zo zien aftakelen......gevangen in haar eigen lichaam......
|