Parkinson Vereniging

vindt het erg moeilijk om in een openbare eetgelegenheid te eten i.v.m. tremoren handen........\

kan iemand mij tips geven om toch op een ontspannen manier uiteten te kunnen?

ik heb daar ook moeite mee niet meer om mijn trilhannden maar nu omdat ik me nogaleens verslik
toen bestelde ik vaak dingen die al klein gesneden waren [potjes enzo]
at ik vooral met een lepel
en ging [tegen mijn natuur in] mte de rug naar de mensen zitten

_________________
groetjes

Marjanne

Ik kan je weinig tips geven, heb nml hetzelfde.
Wat ik wel regelmatig doe als ik in gezelschap eet (vooral op mijn werk), is met links eten.
Dat gaat wel heel onhandig, maar beter dan met rechts.
Het beste zou zijn om heel ontspannen te blijven. Thuis gaat het eten het beste. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Mij lukt dit niet.
Wat dat aangaat is tremor een zeer vervelende handicap. Niet een zozeer de tremor zelf, als wel de reactie van de mensen om je heen.
Ik voel me bijv. bijzonder ongemakkelijk in een drankzaak. Zie ik ze al denken: kijk die eens beven van de drank.

Ik ga geregeld uit eten met een vriendin van mij. Mijn vriendin schept voor mij het eten op mijn bord en snijdt mijn vlees. Sommige mensen zullen het wel vreemd vinden, maar in Portugal worden die dingen sneller geaccepteerd. Ik voel me er dus ook niet ongemakkelijk bij. Wel prik ik nu de meeste dingen aan mijn vork, waardoor het er minder snel af valt of gebruik ik een lepel.
Ook mij is gevraagd door een arts toen ik hier net woonde of ik een drank of drugsprobleem had, omdat hij mij voor parkinson te jong vond. Nu is hij mijn huisarts en is hij volkomen op de hoogte, wel nadat hij mijn medische papieren uit Nederland had gezien. Ook het hele dorp is op de hoogte en iedereen leeft alleen maar met mij mee.

Bij mij geldt ook hetzelfde probleem met eten.
Als ik thuis eet voel ik me het fijnste.
Ben ik bij mij ouders baal ik altijd van het feit als we soep krijgen.
Want de soep met lepel te eten is een ramp.
De oplossing die ik dan doe het bord soep met mijn linkerhand ondersteunen net als een ober met een dienblad en zo dicht mogelijk bij mijn kin te houden zodat ik de lange beweging niet hoeft te maken.
Want als het bord op tafel staat en moet de soep lepelen is het er al af voordat ik mijn mond bereikt heb.
Daarom ga ik niet graag in gezelschap eten.

ik liet/laat de soep meestal [noodgedwongen] voorbijgaan of in een grote beker met rechte wanden en dan gewoon drinken met een lepel voor de '' vaste' dingen

vast houden zoals Vera kan voor mij niet omdat ik mijn linkerhand in een brace heb ivm dystrofie

het is en blijft behelpen

Mepol heeft een maaltijdkom in de handel die goed vast te houden is met 1 hand wél weer schuine wanden dus niet té vol laden

zucht... vroeger namen we voor onze kleine kinderen ook hun eigen bekers mee
(maar er zijn in een restaurant ook andere lekkere voorgerechten te bestellen)

_________________
groetjes

Marjanne

Marjanne,

Bedankt voor de tip, ik ga vandaag wel op de website browsen.

gr.Vera

Beste Lotgenoten,

Voor het nuttigen van voedsel zijn er tal van ergonomische hulpmiddelen.
Als voorbeeld zie website : www.vegro.info

Het is jammer dat restaurants weinig of geen aandacht besteden aan
o.a. ons doelgroep.

Mc Donalds (en sommige pompstations) hebben voor het drinken van
koffie de ideale oplossing, gewoon een dekseltje op de beker en geen
geknoei meer.

Veel succes,
Rob

hallo

ik vraag gewoon bij het bestellen of de soep in een kom kan, het liefst met 2 oren.
dan kan ik de soep gewoon drinken. tot nu toe is dit altijd gelukt.
verder vraag ik ook of het vlees vast in kleine stukjes gesneden kan worden.
wat betreft de overtollige bewegingen. ze kijken maar, ik heb hier ook niet om gevraagd. daar sta ik dus boven.
ben pas 14 dagen in een hotel op vakantie geweest. dat betekent iedere avond eten met eeen grote groep mensen.
ik voel dat ik aan alle kanten wordt bekeken. maar moet ik dan thuis blijven?

het hoort bij mij en dat moeten ze dan maar accepteren. zo niet, dan hebben hun probleem en niet ik.

groet
angela

Beste Angela,

Ik geef je volkomen gelijk, ze bekijken het maar.

Dit neemt niet weg dat het prettig zou zijn als er faciliteiten zouden zijn
waarvan wij (gemerkt of ongemerkt) gebruik van kunnen maken,
in bijvoorbeeld een restaurant. (Hiermee groeit ook het begrip bij
iedereen die te maken krijgt met Parkinson patienten wat deze ziekte
inhoud)

Met vriendelijke groet,
Rob

hoi rob

ben het volkomen met je eens. ik was ook blijverrast dat het prinses beatrixfonds nu eens een jonge parkinson patient in hun spotje van de collecte had.

bovendien ken ik de man. ik ben destijds op het symposium van het 30 jaar bestaan in de Rai geweest. hij hield daar zijn verhaal over de duodopa pomp die hij heeft. hij was er super over te spreken.

parkinson zou veel meer op tv moeten komen. op die manier kan er meer begrip ontstaan voor deze ziekte.

groet
angela

Ik ben het er in principe wel mee eens dat er meer aandacht op tv ed aan Parkinson moet worden gegeven. Maar waar is dan het eind. Want er zijn vele ziekten waarbij de maatschappij vreemd reageert. Denk aan MS, spasmen, etc. etc. Ik ben opgegroeid met een spatische zus, dus ben ik er al vanaf kleins mee bekend dat mensen kijken en dat sommigen ook vragen stellen. Dat zijn voor mij de dapperen. Maar praat dan niet alleen met de mensen achter de rolstoel, maar ook met degene die erin zit. Dan komt er pas echt verandering.

Beste Janneke,

"Deze discussie is naar aanleiding van een bericht van Teddy,
vindt het erg moeilijk om in een openbare eetgelegenheid te eten i.v.m.
tremoren handen........\
kan iemand mij tips geven om toch op een ontspannen manier uiteten te
kunnen?"

Het vragen van aandacht voor Parkinson patienten aan restaurants en
tv zijn voorbeelden.

Toch heb ik n.a.v. uw bericht een vraag, kunt u mij een toelichting
geven op de laatste zin " Maar praat dan niet alleen met de mensen
achter de rolstoel, maar ook met degene die erin zit. Dan komt er pas
echt verandering.

Bij voorbaat dank,
Rob

Natuurlijk kan ik hier een antwoord op geven. We hadden het even over publiciteit voor parkinson. Maar ook veel andere ziekten hebben eigenlijk hetzelfde probleem. Als iemand in een rolstoel zit, door wat voor oorzaak dan ook, dan kom je in de praktijk nogal eens tegen dat de maatschappij, de goeden daargelaten, denkt dat zo iemand niet voor zichzelf kan opkomen of dat met zo iemand gepraat kan worden. Vaak praten de mensen alleen met de mensen die achter de rolstoel staan en degene die in de rolstoel zit wordt dan niet in het gesprek meegenomen.
Ik ben dit heel veel tegengekomen omdat mijn zus vanaf haar geboorte spastisch is. Ook veel mensen in een rolstoel kunnen hun volle verstand gebruiken, dus waarom worden diegenen vaak buiten het gesprek gehouden? Ik bekijk alles dus een slag algemener dan alleen over mensen met parkinson.
Op de vraag over uit eten gaan heb ik al eerder een antwoord gegeven.

Het aangepaste bestek dat ik thuis met veel plezier gebruik neem ik ook mee naar het restaurant.Laatst was ik in Passe Partout in Deventer en toen ik in de gaten had dat mijn vlees moeilijk te snijden was vroeg ik de ober of het voor mij in de keuken kleiner gesneden kon worden.Hij kwam er mee terug ,in heel mooie blokjes gesneden en weer keurig opgemaakt.Ik heb toen heerlijk gegeten.Klasse.Als voorgerecht geen soep want daar voel ik me hoogst ongelukkig bij maar er zijn wel andere lekkere dingen.Als je uit eten leuk vind dan het niet laten!Groetjes enne Eet Smakelijk,Cornelis