Dag Mariët, Ik werk als arts in de verstanelijk gehandicaptenzorg. Soms ben ik heel moeilijk te verstaan, en soms praat ik alsof ik dronken ben; dat laatste is volgens mij gekomen na mijn operatie vorig jaar.
Een en ander geeft weinig problemen op de instelling waar ik al 25 jaar werk, maar bij andere instellingen lijkt het wel misverstanden te generen. Nu was er ook al een broer die klaagde dat ik weinig competent overkwam aan de telefoon en moeilijk te verstaan was. Fijn dat zo'n man dat tegen de groepsleiding zegt, die het tegen mjn collega zegt die het mij dan kan vertellen, heb ik hettenminste uit derde hand, dan kun je ook zo goed reageren. Mijn collega liet doorschemeren dat hij betwijfelde of ik mijn werk wel kon doen als ik zo slecht overkwam. (Nu komt het) Ik heb aangegeven dat ik mijn werk veel te leuk vind om er aan te geven, en ik heb meteen gebeld met de person die de neurostimulator regelt en met een logopedist. Beiden zagen mogelijkheden me te helpen.
Elders lees ik dat je geen zekere diagnose hebt en dat je tegen effectieve medicatie aanhikt. Medisch technisch is er geen reden om haast te maken, maar als je baan op de tocht staat, wat ik uit dit berichtje opmaak, moet je wel voortmaken, zo snel mogelijk een goede diagnose en een effectieve therapie. Logopedie heb je al begrijp ik, maat als ik jou was zou ik willen weten wat ik had. Als het echt Parkinson is, vraag ik me af of amantadine de klus wel alleen kan klaren, Requip of levoopa werken sterker.
Het is niet mijn bedoeling je bang te maken; wel om je tot actie aan te zetten.
|