Parkinson Vereniging

_________________
groetjes

Marjanne

Ik ben 71 jaren jong. Sinds 2006 krijg ik medicijnen tegen parkinson. (requip sifron en sinds 3maanden Azilekt )
Geen parkinson is het zelfde .daar ben ik nu wel achter.
Bij mij zijn de verschijnselen tot nu redelijk mild.
Het zal wel niet zo blijven als het nu is,maar iedere goeie dag is meegenomen.
Dat weet ik uit ervaring. Er was een broer en er is een zuster
met vergevorderde parkinson.
Ik maak mij zelf dus niets wijs.
Ik ben blij dat het forum er is.heb soms de behoefte mijn verhaal te vertellen , de comp maakt dat makkelijker

Groeten van Toon uit het mooie stadje Veere

_________________
Groeten uit het mooie stadje Veere

dag ik ben Leo van der Linden, ik heb sinds 3 jaar de diagnose parkinson. ik ben 2 keer geoppereerd aan mijn heup, na het vallen van de fiets. ik fiets ondertussen weer!

ik ben voorheen maatschappelijk werker geweest voor mensen met hemofilie. maar ben nu sinds 3 aow.

_________________
9 mei a.s. start de cursus: salsa voor Parkinson in Utrecht, Scheveningen en Leiden. Voor meer info: www.salsaventura.nl

ik ben angela van der Heiden, 43 jaar oud en heb al zo'n 8,5 jaar parkinson. De twijfel is bij mij verschillende keren erg groot geweest of ik toch geen MSA had. Gelukkig wijst iedere keer weer uit dat dit niet het geval is.

Ik ben een creatief persoontje. Ik maak kaarten, ik schilder en ik schrijf volop gedichtjes. Deze gaan over hoe het is om parkinson te hebben, maar ook over alledaagse dingen.

Ik ben getrouwd en heb twee puberdochters van 13 en 15 jaar.

Ik ben sinds een week weer thuis, na 6 maanden.
ik heb 8 weken in het ziekenhuis gelegen om te proberen de medicatie weer goed afgestemd te krijgen. helaas lukte dit niet echt.
daarna heb ik ruim 4 maanden gerevalideert in rev.centrum De Hoogstraat in Utrecht.
dit was keihard werken, je kunt wel zeggen topsport leveren.
op dit moment ben ik redelijk stabiel, maar wel regelmatig overbewegelijk.
hopelijk is hier nog iets aan te doen.

ik vind het erg fijn dat het forum weer geopend is. contact met lotgenoten kan ontzettend verhelderend zijn.

groetjes

angela

Ik ben Agnes
De diagnose parkinson is in augustus 2004 gesteld; met een gevoel van opluchting omdat na jaren van klachten die alsmaar erger werden, de puzzelstukjes eindelijk op zijn plek vielen.
Maar er was ook boosheid, verdriet, en ik was letterlijk ziek van ellende; want 4 jaar daarvoor had ik ook al de diagnose chronische leukemie gekregen.
Na langzaam opbouwen van de sifrol, 3 maanden in plaats van 3 weken; ben ik weer aan het werk gegaan. Ik werkte 3 dagen in de kleuterbouw van een basisschool. Geen eigen groep, maar buiten de klas met kleine groepjes of individuele begeleiding, en daarnaast coordineer ik deze afdeling. Dankzij het goeie personeelsbeleid was dit allemaal mogelijk.
3 hele dagen was teveel, het zijn uiteindelijk 3 halve geworden; dat betekende een WIA-keuring. (Daar heb ik op een andere plaats over geschreven).
Inmiddels ben ik 61, het werken kost me meer en meer energie, zodat ik nu probeer te stoppen en in de IVA-uitkering te komen.
Want mijn week is altijd helemaal gepland, met 3 halve dagen werken, fysiotraining, nordic walking, de huishouding doen met een hulp. Alles zoveel mogelijk verspreid over de dagen.
Ik ben getrouwd en heb 2 dochters die op zichzelf wonen; en ik heb veel goeie vrienden en kennissen wat heel waardevol is.

Ik slik sifrol 3 x per dag: 11 x 0,125 mg. ; en 1 mg. Azilect
Ik loop moeilijk maar met een enkel-voet-orthese lukt het een poosje ;
Ik heb een fiets met trapondersteunig waardoor we weer einden kunnen fietsen;
Ik zoek mijn grenzen op, ga er af en toe overheen, anders weet je niet waar ze liggen;
Ik heb besloten dat ik mijn leven niet door ziektes en dokters laat bepalen; ook al beinvloeden ze het.
Ik heb 2 1/2 jaar geleden de cursus "Parkinson, hou je aandacht erbij!", gevolgd. En dit als zeer zinvol ervaren. We komen nog steeds 2 x per jaar bij elkaar.
En ik ben een enorme optimist, als iets niet meer kan , ben ik een week van slag, maar zie daarna wat nog wel mogelijk is, wat nog wel kan. Er komt meestal iets anders, wat ook goed is voor in de plaats.
Daarom heb ik nog heel veel plezier in mijn leven.

Ik ben een groentje op Parkinson gebied. Sinds een paar weken weet ik het de wereld stort in. Maar wat is een STN operatie, valt er nog iets positiefs te genieten met Parkinson. Help me een beetje op weg.!
[?
quote="dimi"]Hoi Marjanne en overige lezers,

Ik zal me ook even voorstellen want anders voelt Marjanne zich wellicht zo alleen. Ik ben bijna iedere dag op het forum te vinden hetzij als gebruiker, hetzij als moderator lies.

Ik ben 43 jaar oud, getrouwd, 3 katten, en kreeg de diagnose op mijn 32e, maar had toen al jaren klachten waarvoor men geen aanwijsbare reden kon vinden, conclusie: geestelijke oorzaak, veroordeeld tot 2 jaar RIAGG !Ik heb waarschijnlijk de minst logische reactie vertoond op het horen van de diagnose, die jij je maar kunt voorstellen, ik kon het wel van de daken schreeuwen: zie je nu wel, ik heb een ziekte, het zit niet tussen mijn oren !!

Intussen is deze blijdschap geheel verdwenen en heeft plaats gemaakt voor het overheersende gevoel de regie van mijn leven en de vanzelfsprekendheid van alles uit handen te hebben moeten geven.

Gelukkig ben ik erg eigenwijs en kan ik nog wel wat zelf maar dat is beperkt.

Huidig medicijngebruik: Sinemet, Symmetrel, Rivotril en apomorfine.

Wat ik allemaal al geslikt heb is teveel om op te noemen, dit is dan ook de reden dat ik aangemeld ben voor STN operatie.

Genoeg over mij,


Groeten van Dimi[/quote]

Hoi Pidatie,

Rot nieuws voor je: diagnose PD! Wellicht goed om je eerst goed in te lezen en je te laten voorlichten. Bij de PPV hebben ze diversie folders waarin PD klip-en-klaar uitgelegd wordt. Ook eventuele medicatie en behandelmethodes worden besproken. Sterkte!

Greetz,

Frankie

_________________
zou dit liever later aanvullen.........

_________________
zou dit liever later aanvullen.........