Parkinson Vereniging

door Hans Bogers

Zou ik, door middel van een verslag van mijn ervaringen en ziekbed, de confrontatie durven aangaan met twee zware neurologische aandoeningen, die mijn lichaam en geest onmiskenbaar in de greep houden? Aandoeningen die mijn ‘hardware’ een zware opdonder hebben gegeven. Zou ik, oud-medewerker van het tijdschrift Bres en auteur van verscheidene publicaties, nog in staat zijn een leesbaar verslag te schrijven?
Het is begrijpelijk dat dergelijke vragen door mijn hoofd speelden toen ik achter de pc kroop. Ik realiseerde me evenwel dat iedere crisis zijn eigen dynamiek en kansen schept. In het bewustzijn zijn kostbare schatten te vinden; wie veiligheid zoekt vindt die niet in de rivier maar op de oever; wie verandering beoogt kan beter springen.
Durfde ik de sprong aan?

Sao Paulo, 21 augustus 2004
Als laatste herinnering rest een vage indruk aan een taxirit door de stoffige, drukke en vooral bloedhete straten van de Braziliaanse metropool Sao Paulo.
Mijn reis naar het tropische regenwoud van de Amazones was bijna voltooid. Ik was blij met de zacht zoemende airconditioning van het veel te dure hotel waar ik mij door de taxichauffeur naar toe had laten brengen.
Hoewel ik wist dat ik flink afgezet werd, had ik geen enkele behoefte gevoeld om het rituele spel van bieden en afdingen, dat in Brazilië iedere transactie vergezelt, te spelen.
Ook mijn liefdesverhouding met het altijd drukke Brazilië was in zijn tegendeel omgeslagen. Want wat was ik moe…..
Ik verlangde vooral naar rust. Ruim tien jaar had ik bijna jaarlijks het Zuid-Amerikaanse land bezocht om mij te verdiepen in de fascinerende rijkdom van spirituele en psychologische kennis die rondom oeroude sjamanistische rituelen in een lange traditie ononderbroken wordt doorgegeven.
Ik had een voorgevoel dat dit mijn laatste bezoek aan Brazilië geweest kon zijn.

25-februari 2005
Mijn eerstvolgende bewuste herinnering is dat ik in een rolstoel zit. Ik heb een voedingssonde in mijn neus en draag luiers… Een verpleegkundige duwt mij door de steriele gangen van een revalidatiecentrum.
Wat in de tussentijd was gebeurd, was volledig uit mijn geheugen verdwenen. De volgende reconstructie steunt dan ook vooral op informatie die ik van anderen heb ontvangen. Ook het lezen van de omvangrijke dossiers, die als paddenstoelen rondom mijn ziekbed leken op te schieten, gaven mij inzicht in wat er met mij was gebeurd.
Dit wegvallen van een coherente herinnering aan zeker zes maanden uit mijn leven, was een grote schok. Ik had bijna een half jaar op het randje van leven en dood gezweefd en kon mij daarvan niets meer herinneren. En dat overkwam mij, iemand die zich zijn hele volwassen leven intensief had bezig gehouden met bewustzijn en bewustzijnsverruiming.

terug naar augustus 2004
Nadat ik zeer vermoeid in Wassenaar was teruggekeerd, raakte ik nog dezelfde nacht in een vreemdsoortige toestand, waarbij ik iedere controle over mijn handelen verloor en uiteindelijk in een coma belandde.
Mijn vrouw Nisha belde prompt alarmnummer 1-1-2. Toen eindelijk de ambulance bij ons huis arriveerde wilden de ambulancebroeders mij naar een ziekenhuis uit de regio Den Haag brengen. Nisha drong echter aan op transport naar het Universitair Medisch Centrum (LUMC) in Leiden, ‘want hij moet aan zijn hoofd worden geopereerd’.
Het ambulancepersoneel vroeg uiteindelijk verbinding aan met de centrale in Den Haag. En wat een geluk: daar zat iemand aan de mobilofoon die de regels niet boven een levensbedreigende situatie liet gaan.
Zodoende kwam de ambulance midden in de nacht van 23 augustus 2004 aan op de EHBO- afdeling van het LUMC in Leiden. Ik verkeerde al die tijd in coma.
Onverwijld werd ik per brancard binnengebracht. Op weg naar de diagnostische scans gaf ik braaksel op, dat via een slang verwijderd moest worden. (Vermoedelijk door het braaksel in de longen zou zich een zware en langdurige longontsteking ontwikkelen, die slechts moeizaam overwonnen kon worden na het vinden van de juiste antibiotica.)
Na de opheffing van deze complicatie liet de inderhaast uit zijn bed gebelde neurochirurg onmiddellijk CT-scans maken, die een driedimensionaal beeld van de hersenen geven. Op basis hiervan werd met spoed de operatiekamer in gereedheid gebracht, want er was sprake van een levensbedreigende situatie. Het vermoeden van een hersenbloeding of een cva (cerebro vasculair accident) werd bevestigd.

De operatie verliep naar verwachting, maar ik bleef buiten bewustzijn. Op 10 september vond een nieuwe operatie plaats om de locatie van bloeding verder te ontlasten.
Ten slotte bleek dat het om een unieke en relatief zeldzame vaatafwijking ging: een zogenaamde durale arterio-veneuze fistel, een afwijking tussen de aanvoerende slagaders en de afvoerende aders. Niet behandelen levert een grote kans op overlijden op.

medisch raadsel
Gelukkig was tijdig ingegrepen en was na deze twee hersenoperaties het directe levensgevaar geweken. Maar herstel bleef uit, hetgeen aanvankelijk ook voor de medisch specialisten een raadsel bleef. Eten, drinken, praten, sanitaire behoeften, cognitieve functies, alles bleef verstoord.
Zouden dit de blijvende gevolgen zijn van de hersenbloeding? Er had immers geruime tijd gezeten tussen de bloeding en het moment van operatie. Iedere minuut telt en in de tijd waarbinnen niet geopereerd wordt kan de neurologische schade groter worden.

Er werden verscheidene angiografieën gemaakt en een MRI scan. (De MRI-scan geeft een ‘real-time’ beeld van de bloedstroomprocessen en onthult welke delen van de hersenen actief zijn gedurende bepaalde taken. De 3 milimeter dikke plakjes of beelden vormen samen de driedimensionale beelden, die weergeven waar bloedstolsels verschijnen in relatie tot specifieke processen.)
Alle onderzoeken en interventies leidden echter niet tot verbetering van mijn situatie. Uiteindelijk werd Nisha het advies gegeven om maar een verpleegtehuis voor mij te gaan zoeken want ik was ‘niet revalideerbaar’. Het leek erop dat het verpleegtehuis mijn definitieve bestemming zou worden.

dubbele diagnose
Gelukkig was er een oplettende medicus die opdracht gaf om een isotopenscan te laten maken. Dit gebeurde opnieuw in het LUMC, waar radioactieve contrastvloeistof in mijn aderen werd gespoten. De met spanning tegemoet geziene uitslag hiervan was tweeledig.
‘Wij weten inmiddels waarom u niet opknapt. Want naast de hersenbloeding heeft u óók de ziekte van Parkinson’, zei de specialist.
Ik had twee zware neurologische aandoeningen: een hersenbloeding én de ziekte van Parkinson, die blijkbaar tegelijkertijd waren opgetreden.
Geen mens kon zeggen wat eerst gekomen was, want vóór de hersenbloeding had ik geen enkele aanwijzing dat ik aan Parkinson zou lijden.

na de operatie
Lange tijd was het mij onduidelijk wat er aan de hand was. Dat er iets vreselijks gebeurd was zag ik wel aan de bezorgde blikken van mijn vrouw, kinderen, familie en vrienden die zich rondom mijn ziekenhuisbed verzamelden.
Maar ik begreep niets van alle drukte. Zo sprak ik enige tijd in het Engels met bezoekers en medici. Ik scheen het idee te hebben dat ik in een oorlog was beland en achter vijandelijke linies terecht was gekomen. En in oorlogssituaties werden op gevangenen allerlei hersenexperimenten uitgevoerd.
Waarom zat mijn hoofd helemaal in het verband en hoe kwam ik aan al die gaten in mijn hoofd, en waarom zaten er allemaal slangen in mijn lichaam? En waarom die dag- en nachtbewaking? Zelfs mijn adem werd via een apparaat geregeld En alles wat ik deed, of in die tijd vooral niet deed, werd door ernstig kijkende witjassen opgeschreven. Waarna de bezoekers zich ook al zo serieus in de rapportage leken te verdiepen.
Veel ontging mij, hoewel ik volgens mijn bezoekers wel coherente gesprekken met hen heb gevoerd. Mijn vrouw, kinderen, ouders, vrienden en familie zorgden ervoor dat ik geen dag alleen verbleef in het LUMC ziekenhuis en het Rijnlands revalidatiecentrum. Welbeschouwd waren zij het die mij er met hun zorg en liefde doorheen sleepten.

Na uit het ziekenhuis ontslagen te zijn kreeg ik nog ruim zes maanden begeleiding in het revalidatiecentrum. Hier leerde ik weer langzaam om structuur in mijn leven aan te brengen en bleek ik ondanks mijn beperkingen nog gek te zijn op het kijken naar voetballen en zwemmen. Dit laatste moest ik wel helemaal opnieuw leren. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tussen twee begeleiders te water werd gelaten. Zonder hun steun zou ik als een baksteen zijn gezonken.
Mijn ontslag uit het revalidatiecentrum had de nodige voeten in de aarde. Ik vond dat ik niet met voedselsonde naar huis kon, maar dat ging dus wel.
Ook vond ik het heel onwennig om weer thuis te zijn. Ik was gehospitaliseerd geraakt.
Op de dag van mijn thuiskomst hadden familie en vrienden zich verstopt op de bovenverdieping. Toen ik in de huiskamer zat, kwamen zij luid ‘welkom thuis’ zingend naar beneden, waarop ik in een klaaglijk gehuil uitbarstte. Veel impulsen kon ik niet verwerken. Regelmatig stroomden ook de tranen over mijn wangen, wanneer ik op tv andere mensen zag lijden. De vroegere onverschrokken werker, die met zware drugscriminelen in gevangenissen had gewerkt, zat om het minste en geringste te snotteren.
Mijn resocialisatie ging ondertussen verder. Ik moest proberen de draad van het gewone leven weer op te pakken. Ik werd cliënt bij dezelfde stichting waarbij ik vóór mijn ziekte werkzaam was als begeleider van ernstig gehandicapte mensen.

Parkinson medicatie
Ik probeerde het beste van mijn situatie te maken en organiseerde verscheidene activiteiten, zoals salsa-avonden voor Parkinsonpatiënten. Ook werkte ik mee aan het blad PaPaVER, het magazine van de PArkinson PAtiënten VEReniging.
Voor de ziekte van Parkinson is nog geen geneesmiddel ontdekt. De huidige medicijnen bestrijden alleen de symptomen. De geneesmiddelen hebben echter ook een aantal negatieve bijwerkingen op het gebied van koop-, seks-, gok- en eetverslaving, bijwerkingen waar door een gevoel van schaamte geen patiënt over wil praten.
Samen met een vriend publiceerde ik hierover een uitgebreid artikel in PaPaVER. We baseerden ons hierbij op de British Medical Journal, die een artikel had gepubliceerd waarin gesteld werd dat acht procent van de mensen die dopamine-agonisten toegediend kregen, te kampen hadden met abnormale gokneigingen. De medicatie zou het risico om betrokken te raken bij gokproblemen met een factor 26 vergroten.
Na onze oproep ontvingen wij tientallen meldingen van patiënten die identieke klachten hadden. De BBC besteedde recent aandacht aan deze problematiek. In ons land maakte de tv-rubriek Eén Vandaag een programma over de zaak, waaraan ik meewerkte.
Op basis hiervan is de kwestie onder de aandacht gekomen van de Geneesmiddelenautoriteit en zijn bepaalde medicatiebijsluiters daadwerkelijk van een waarschuwing voor deze bijwerkingen voorzien.

Hinkelpinkel
Ondertussen ervoer ik met lede ogen hoe het ‘gehandicapt zijn’ mijn hele bestaan ging kenmerken.Terwijl ik vroeger in mijn portemonnee een reeks credit- en bankkaarten had zitten, was de plaats daarvan in korte tijd ingenomen door een stapel ‘gehandicaptenkaarten’. Hulpverleners- en instanties hadden het voortdurend over ‘gehandicapte’.
Uit weerzin tegen mijn afhankelijkheid besloot ik tot een radicale boycot van alles wat met het begrip ‘handicap’ te maken had. Ik vluchtte in een alter ego of ‘tweede ik’, waarbij ik mijn fysieke aftakeling met een zekere ironie -haast komisch- benaderde. ‘Hinkelpinkel is de naam’, zo introduceerde ik mij zonder schroom.
Ik verzon daarnaast min of meer ludieke acties, die ten doel hadden de stereotype beeldvorming rond gehandicapt zijn te doorbreken. Eén daarvan was de ontwikkeling van een exclusief hinkelpinkelsignaal, bestaande uit een gebogen linkerpink waar ook een beetje mee gewuifd kon worden.
Ik stak verscheidene mensen in het revalidatiecentrum aan en zag het als een geniale omkering van verwachtingspatronen.
Niet iedereen reageerde echter positief. Enkele gehandicapten met een lange staat van dienst herkenden de valkuil; anderen reageerden ronduit boos omdat ik hun handicap niet serieus leek te nemen. Zo kreeg ik te horen: ‘Ik ben gehandicapt en dat is toevallig wel zo. En jij met al je gelach kan daar niets aan veranderen.’

rust in vrede
Na een kort turbulent bestaan kwam onverwachts een snel einde aan Hinkelpinkel. Ik was mij bewust geworden van het ontkenningsaspect en wilde er zelf een punt achter zetten.
Maar hoe maak je een einde aan een alter ego?
Mijn dochter Ananda onderkende de ernst van het probleem en hielp me. We kozen voor een ceremonieel afscheid. Samen gingen we naar de bloemenstal op het grote plein voor de oude kerk in Den Haag en kochten een bos witte bloemen voor Hinkelpinkel.
Terwijl Ananda bij de verkoopster van de bloemenstal bleef staan, liep ik met de bloemen naar de imposante kerk, knielde op de stenen trap, sloeg een kruisteken en deed een gebed voor mijn trouwe bondgenoot, die mij niet langer zou vergezellen.
Ik legde de bloemen op de trap neer en liep daarna weer naar Ananda, om bij haar thuis met haar en haar vriend wat te eten.
Na afloop van het samenzijn keerde ik huiswaarts, maar moest daarbij opnieuw langs de grote kerk. Ik vroeg mij af of de bloemen nog op de trappen van het kerkportaal zouden liggen.
Ze waren er niet meer. Gelukkig zag ik al snel dat ze naast de trappen op straat lagen. Ik kon het niet nalaten, sloeg opnieuw een kruis en ging opnieuw op mijn knieën voor de enorme kerkdeur, om Hinkelpinkel nogmaals een goede reis te wensen en hem te danken voor de vele goeie herinneringen.
Voorbijgangers keken wat nieuwsgierig, maar op afstand, toe. De verkoopster van de bloemenstal knikte en vroeg voor wie de bloemen eigenlijk bestemd waren.
Ik antwoordde: ‘Voor een goede vriend.’

Voor Hinkelpinkel

Er gebeurde iets ingrijpends en dat deed heel erg zeer
Namelijk mijn grote vriend Hinkelpinkel is niet meer
Hoe is dat dan zo gekomen zult u vragen
Vertellen zal ik alles zonder te klagen

Maar ik vraag wel even geduld
Dat u van Hinkelpinkel niets weet is immers niet mijn schuld
Wat is er namelijk gebeurd?
Mijn werkelijkheid werd ruw verscheurd

Twee hersenoperaties zorgden voor diepe boorgaten in mijn hoofd
Toen ik op de Intensive Care eenmaal bijkwam was ik helemaal verdoofd
Wat daarna gebeurde weet ik niet meer zo goed
Maar ondanks alles leef ik nóg en dat is wat er werkelijk toe doet

Na het ziekenhuis kwam het eindeloze revalideren
Letterlijk alles moest ik van het begin af aan opnieuw leren
Lopen en praten, eten en drinken en als een baby op een potje poepen
'Ho, ho, ho kan het nog gekker?' hoor ik u al roepen.

'Ja, hoor', zeiden de witjassen tegen mijn vrouw.
Een onderkoelde mededeling dompelde haar in diepe rouw
'Naar het verpleegtehuis met die patiënt', zei de dokter bijdehand
Toch had deze man van ‘Het Grote Plan’ geen verstand.

Tussen kunststof slangen, machines en vooral dat onophoudelijke gepiep
Gebeurde het soms dat ik wakker was, terwijl zij dachten dat ik sliep.
Opkijkend uit zijn papieren zei deze dokter iets vreselijks bot:
'Die zal nooit meer opknappen: dat is nu eenmaal zijn lot'

Vanuit gindse verten hoorde ik de man zijn gedachten
En wist: zij hebben veel kennis, maar geen weet van onvermoede krachten
Toen gebeurde er opnieuw een onvoorstelbaar wonder
Niet omdat ik nu zo speciaal ben of u bedonder

Liggend aan het infuus vroeg ik een stuk papier
Hierop schreef ik deze boodschap die werd ontvangen: Nu en Hier
In nauwelijks leesbare hanenpoten werd gemeld:
'Deze man is onder bescherming gesteld'

Wat hij met een kinderlijke hand op het papier schreef
Vormde een voorbode dat hij nog even bij ons bleef
En de zwartkijkers uit dit verhaal
Maakten opeens een stuk minder kabaal
Veel had ik niet gevraagd
Het leven werd uitgedaagd
Op de rand zou ik balanceren
Toch zou het bestaan mij eren

Werd mij extra tijd gegund
Mijn leven werd met handicaps gerund
Herstellen ging niet snel
Maar dat begrijpt een goede verstaander wel

Heb je ooit zoiets meegemaakt
Dan weet je dat de ziel nooit wordt geraakt
Het lichaam mag bijna sterven
Wij zijn hier op aarde om eeuwigheid te verwerven

Dit te bereiken in een lichaam van stof
Ik ben nog hier en dat is dikke bof
Dat is een voorrecht o zo groot
En met veel respect groeten wij de dood
Die nog even zal moeten wachten
Want het leven gaf mij nieuwe krachten
Eerst onbegrijpelijk was de boodschap voor de geleerden:
'die zullen we nog een poepie laten ruiken'
Toch waren dit wel dezelfde deskundigen die dachten:
'deze patiënt is morgen in urnen en kruiken'

'Maar', hoor ik u denken 'hoe kwam Hinkelpinkel nu eigenlijk in je leven?'
Een moment, hoor de ontknoping duurt nog even.
En net als vroeger bij de voor ouderen bekende Ome Willem
Brak op het spannendste moment natuurlijk net de film

Hinkelpinkel was wel degelijk meer dan een goede hulp
Bij zo’n ingrijpend gebeuren kruipen mensen te vaak in hun schulp
Mijn goede vriend daarentegen zorgde voor veel contacten in de straat
Ook zorgde hij voor spontane ontmoetingen en zei vrijuit waar het op staat

Ook verzon hij een eerst nog zeer geheim teken
Waar vooral de gezonden van lijf en leden raar van opkeken
Met een pink in een karakteristieke stand
Veroverde dit teken het hele land

Nou ja, het hele land... Beetje overdreven is dit wel
Want ik wil niet dat ik mijn geweten met leugens kwel
Wel werd er druk 'gehinkelpinkeld' in mijn straat
Totdat sommige mensen werden een beetje kwaad

Zij zeiden ronduit, wat gebeurde is niet fijn
Durf maar te voelen de werkelijke pijn
Ontkenning: ook ik moest eraan geloven
Maar dit verschuilen ga ik veranderen, dat wil ik plechtig beloven

Eerst was ik gezond, welvarend en sterk
Nu brengt ‘het busje’ mij naar het door hulpverleners begeleide werk
Toen keken de meisjes nog naar mij op straat
Nu zijn het vooral de honden die het opvalt: die loopt helemaal uit de maat.

In mijn buurt word ik vergezeld door hun luid geblaf
Wanneer zij horen van grote afstand mijn manke draf
Maar daar ga ik weer aan de haal
Terwijl ik weet: in beperking kenmerkt zich de meester over het verhaal

Dus komt hier hopelijk een overtuigend einde aan dit sonnet
Want u wilt natuurlijk ook wel eens rustig naar dromenland en uw bed
Eerlijk is eerlijk: niet alle nieuws was goed
Hinkelpinkel moest verdwijnen en wel met spoed

Ondanks dat er geen slecht woord over Hinkelpinkel valt
Kunnen we er niet langer omheen: Hinkelpinkel heeft het zelf verknald.
Want zeg nou zelf: je lacht toch niet zomaar alles weg van tafel
Het werd onderhand tijd dat Hinkelpinkel hield zijn grote wafel.

Jammer genoeg was de schrijver van dit verhaal
En dat is eerlijk gezegd iets waar ik stevig van baal
De laatste die het in de gaten kreeg:
Hinkelpinkel zijn gelach leidde naar een doodlopende steeg

Hij lachte regelmatig flink opzichtig en veel te luid
Steeds meer mensen begonnen zich te irriteren aan zijn opdringerige geluid
Toen hebben wij hem de laatste eer gebracht
Dat deed zoveel pijn, heus mijn tranen vulden de hele gracht

Dus rees voor ons allen een hele grote vraag
Ons te ontdoen van wat eerst was een hulp, maar nu een plaag
Ik prijs mij gelukkig met een dochter; mooi en helemaal niet bang
Ananda zei heel spontaan: 'Plak je angsten toch achter het behang'

Samen kochten wij daarom mooie witte bloemen voor mijn goede vriend
Want dat had hij na zijn toegewijde trouwe dienst zeker wel verdiend
Door de bewoners van de buurt
Werd vanachter gesloten ramen naar het kerkplein gegluurd

Maar daar trok ik mij helemaal niets van aan
Ik wist: mijn trouwe vriend heeft altijd voor mij klaargestaan
Nu was het mijn beurt om hem mijn dankbaarheid te demonstreren
Hinkelpinkel protesteerde, maar ik zei: 'Dit is het afscheid om joú te eren'

Met dit in gedachten legden wij op de kerktrappen een ware bloemenpracht
Geheel in deze stijl hebben wij onze vriend Hinkelpinkel de laatste eer gebracht

Contact met Hans Bogers : jchbogers@wanadoo.nl

Dit prachtige verhaal heeft volgens mij ook al integraal in de Papaver gestaan.
Moeten we dat wel doen? Wordt dubbelop en het zijn voor een forum wel erg lange teksten.

Beste Jaap,

Ondanks het feit dat dit verhaal reeds in Papaver (deze ontvang ik niet)
heeft gestaan en de tekst heel lang is, vond ik het zo indrukwekkend
dat ik het een ander niet wilde onthouden. Verder laat ik het aan u over
om te beslissen of deze verwijderd moet worden.

Met vriendelijke groet,
Rob

Jammer dat u Papaver niet ontvangt. Het is een mooi blad en bevat veel nuttige informatie.

De belevenissen van meneer spiritueel
Door Hans Bogers
Introductie
In augustus 2004 kreeg ik een zware hersenbloeding en zweefde een halfjaar tussen leven en dood, waarin ik amper bij bewustzijn kwam. Na die periode verliep mijn herstel niet naar verwachting. De oorzaak bleek Parkinson te zijn.
Mijn relatieve comeback dank ik aan de liefde en hulp van vrouw, kinderen en vrienden, maar ook het lezen van zelfhulpliteratuur bleek een inspiratie. Een van de boeken die me weer op weg hielpen is het hier besproken ‘Vanaf Hier, Vanaf Nu’, een nieuwe visie op ouder worden’, van Ram Dass.
Net als bij Ram Dass zette de hersenbloeding mijn leven op z’n kop. Ik herken veel in het boek, zoals het complete vertrouwensverlies dat wordt beschreven. Ram Dass zegt dat hij alleen dankzij een langdurig en grondig heronderzoek van de boodschap van zijn goeroe, een proces van ‘meedogenloze genade’, het vertrouwen in zichzelf wist te herwinnen. Op het moment van de crisis bleek Ram Dass niet tegen de beproeving opgewassen. Hij ervoer dat als een falen.
van professor tot discipel
Prof. Dr. Richard Alpert (Ram Dass) is auteur van talloze boeken over bewustzijnsverruiming, waaronder één van de beste verkochte zelfhulpboeken aller tijden, het in 1971 gepubliceerde ‘Be Here Now’. De Harvard-psycholoog verkreeg bekendheid toen hij in het begin van de jaren ’60 samen met Timothy Leary, Aldous Huxley en Allen Ginsburg onderzoek deed naar de werking van psilocybine en lsd. Hij reisde in 1967 naar India waar hij leerling werd van Neem Karoli Baba, die hem de naam Ram Dass gaf.
Als Ram Dass groeide uit tot een van de gidsen van de hippiebeweging, maar zijn invloed reikt verder. Hij is oprichter van de Seva-stichting, een non-profit organisatie die in Nepal meer dan twee miljoen mensen van blindheid heeft genezen. Ook is hij de grondlegger van de Hanuman Foundation, een stichting gewijd aan het werk van zijn goeroe; van het Prison Ashram Project, opgezet om gevangenen te leren mediteren; en van het Dying Project, voor stervensbegeleiding.
hersenbloeding
In 1996 begon Ram Dass een praatprogramma op de radio genoemd ‘Here and Now with Ram Dass’ Er werden zeven proefzendingen gedaan in Los Angeles en San Francisco Bay Area. Het was het plan het volgende jaar een landelijke show op te zetten, maar dit mocht niet zo zijn.
Ram Dass kreeg zijn hersenbloeding in februari 1997. Het zou tot 2001 duren voor hij weer een publicatie het licht deed zien: ‘Vanaf HIER, Vanaf NU’ (Still Here: Embracing Aging, Changing and Dying.) Hij schrijft dat hij, in navolging van Siddharta Gautama (Boeddha), een ervaring wil doorgeven die ons allen te wachten staat: ouder worden, ziek worden en uiteindelijk sterven.
Ram Dass erkent dat hij, ondanks tientallen jaren pionierswerk op het gebied van bewustzijn en spiritualiteit, niet voorbereid was op wat hem door de hersenbloeding overkwam. Het enige dat hij zich later van de gebeurtenis kon herinneren was dat hij, op zijn rug op een brancard liggend, de ventilatiebuizen aan het plafond van het ziekenhuis voorbij zag komen. Hier lag ‘meneer spiritueel’, zoals hij zichzelf in zijn boek noemt, te creperen. Op het moment van de overgang van de ene naar de andere dimensie, waarop meditatie toch is gericht, was hij niet in staat zijn aandacht op het Licht te richten. ‘Als een baksteen zakte ik voor de ultieme test.’
Ram Dass bleek niet voorbereid op een hersenbloeding en het zelf hulpbehoevend worden. De hersenbloeding dwong hem, de jetset Amerikaan die decennialang de halve wereld over reisde met de boodschap van bewustzijnsonderzoek en meditatie, tot nieuwe introspectie. Hij reisde als het ware terug in de geest naar de dertiger die hij was toen hij zijn goeroe ontmoette. (Hij is van 6 april 1931.)
Maharaj Neem Karoli Baba
Richard Alpert reisde in 1967 naar India, waar hij min of meer tegen zijn zin door een vriend werd meegetroond naar een Indiase goeroe genaamd Maharajji Neem Karoli Baba. De voorafgaande avond had Richard onder een sterrenhemel gedacht aan zijn moeder, die overleden was aan een bloedziekte die tot leukemie had geleid. Toen Richard bij de goeroe aankwam, was hij, als vooraanstaand Harvard-professor, helemaal niet van plan om de oude man serieus te nemen. Dit veranderde op slag doordat de goeroe hem zonder veel plichtplegingen vertelde: ‘Gisteravond heb je onder een heldere sterrennacht aan je moeder gedacht, die onlangs aan leukemie is overleden.’
Hoe de Maharajji zijn gedachten, die hij met niemand had gedeeld, kon weten was voor de jonge prof een compleet raadsel. Hij vatte het wonder op als een teken van vergevorderde spirituele ontwikkeling. Ook dat de goeroe op geen enkele wijze materiële giften van bezoekers wilde aannemen en alleen geïnteresseerd was in hun spirituele verlossing, deed zijn achting voor hem stijgen. Richard werd prompt zijn leerling en kreeg de naam Ram Dass (dienaar van God). Er onstond een vertrouwensband waarin de in 1973 gestorven Maharajji hem van veel levenslessen voorzag.
Het waren de psychedelische jaren, hetgeen niet voorbij was gegaan aan de oude baas. Ram Dass schrijft hierover: ‘De goeroe was oud en hoorde van het bestaan van het bewustzijnsverruimende middel lsd. Hij wist dat er een pot vol met lsd-pillen in de ashram was en vroeg ons om deze bij hem te bezorgen. Eén pil was voldoende om een volwassen man een stevige trip te bezorgen. Desondanks nam hij alle pillen tegelijk in. Hij vertoonde geen enkele reactie. Zijn verklaring was: Het bevindt zich allemaal binnen in jezelf. De wijze waarop we gevangen kunnen zijn binnen drugs, meditatie, kerken of leerscholen geeft aan dat het allemaal methoden zijn, die uiteindelijk achtergelaten dienen te worden.’




rolverandering

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Hans Bogers
Het Christelijk Rationalisme: een filosofische leer op spirituele grondslag
Onthullingen vanuit de astrale dimensie
Tijdens een anderhalfjaar durend verblijf in Brazilië ontmoette de westers opgeleide therapeut Hans Bogers de Santo Daimereligie: een levendige spirituele en psychologische traditie van geneeswijzen. Mede door zijn ervaringen met Santo Daime1 werd het voor hem steeds duidelijker dat de ons bekende fysieke en psychologische verklaringskaders onvoldoende reikwijdte hebben om de grote verscheidenheid van de menselijke ervaring een rechtmatige plaats te geven. Zowel psychische problemen, die bij ons maar al te vaak en te snel worden gemedicaliseerd, als ontgrenzende ervaringen uit spirituele tradities lijken in de westerse samenleving verbannen en taboe. In Nederland maakte hij vervolgens kennis met het Christelijk Rationalisme, een beweging die net als de Santo Daimereligie een samenhang ziet tussen fysieke, psychologische én spirituele oorzaken van gezondheidsproblemen. Met enige regelmaat bezoekt Hans Bogers het Rotterdamse centrum van de beweging. Een verhaal uit de eerste hand.
Mijn belangstelling voor het spirituele leven werd nog intenser dan zij al was toen ik na een bijna fatale hersenbloeding in augustus 2005 's nachts met loeiende sirenes moest worden opgenomen in het universitair ziekenhuis van Leiden, het LUMC. Met spoed werd ik een aantal keren geopereerd. Een van de aders in mijn hoofd
Gepubliceerde artikelen van de auteur over verwante onderwerpen staan in Bres-edities 168, 197, 199, 206 en 213.




bleek een 'fistel' te bevatten en was uitgepuild en geknapt. Ik was een heel eind op weg, maar het bleef bij een intense bijna-dood-ervaring (BDE); het leven was kennelijk nog niet klaar met mij. De BDE en mijn ziekbed deden me nog meer dan voorheen realiseren dat spirituele ervaringen als het ware een gemeenschappelijke noemer hebben. Het zijn gewaarwordingen die in de diepere lagen van de menselijke geest collectief en onder de juiste omstandig¬heden universeel beschikbaar zijn.
Gelukkig had ik vier jaar geleden, zeer tot mijn verbazing, in Nederland een beweging leren kennen die hier al sinds 1982 dage-lijks spirituele bijeenkomsten organiseert. De beweging telt in Europa veel Portugees sprekende leden uit voormalige Portugese koloniën, zoals de Kaap-verdiaanse gemeen¬schap. Zij organiseert voor publiek toeganke¬lijke ontmoetingen en staat bekend onder de naam het Christelijk Rationalisme (C.R.). Deze mediamieke filo¬sofische stroming heeft in Nederland twee cen¬tra in Rotterdam, één in Den Haag en één in Amsterdam. De groe¬pering telt hier enkele honderden belangstel¬lenden en heeft buiten Nederland centra in Brazilië, Kaapverdië, België, Luxemburg, Frankrijk en Portugal.
Het hoge astraal
Het C.R. werd in 1910 in Brazilië gesticht door Luiz de Mattos en Luiz AlvesTomaz, beiden zakenlui van Portugese afkomst. Zij waren tot het inzicht gekomen dat de bestaande religies en de medische wetenschap geen oplossingen hadden voor veel ziekten die verband hielden met de psyche van de mens. Luiz de Mattos, die religieuze en filosofische stromingen had bestudeerd, tekende voor de intel-



Centrum van het Christelijk Rationalisme in Brazilië. Redemptor Center -Headquarters -Ruajorge Rudge I 19 -Vila Isabel -20551 - Rio de Janaeiro- Brazil.
Bres 241 • december 2006 / januari 2007
lectuele inhoud. Hij werd daarbij geholpen door geesten van het hoge astraal. Luiz Alves Tomaz zorgde voor de organisatie. De stich¬ters van het C.R. onderschreven de filosofie van Jezus Christus. Diens leerstellingen worden naar hun mening door de gevestigde kerken niet juist vertolkt, onder meer door ontkenning van het principe van reïncarnatie. De morele waarden die door Jezus werden gepredikt, vormen de basis van de C.R.-leer, waarin overi¬gens het Bijbelse mysticisme met zijn heilsboodschap voor het hiernamaals volledig wordt afgewezen. Het C.R. wil de mens de weg naar spiritualiteit wijzen, maar hem vooral zelfde keuze laten om die te volgen of niet.
Het C.R. ontwikkelde een kennissysteem waarin de onsterfelijkheid van de ziel centraal staat. Ook wordt geconcludeerd dat hersen¬cellen op zich niet in staat kunnen zijn om bewustzijn, gedachten en herinneringen te produceren. Binnen het systeem wordt een belangrijke plaats ingeruimd voor het bewust gebruikmaken van de 'vrije wil', waardoor de mens de volledige verantwoordelijkheid wordt teruggegeven voor zijn of haar daden.
Het C.R. wijkt vooral ten aanzien van zogenaamde 'paranormale zaken' af van de visie van het kerkelijk christendom. Paranormale verschijnselen zijn volgens de C.R.-leer volstrekt normale gebeurte¬nissen, die goed verklaard en inzichtelijk gemaakt kunnen worden door het verantwoord beoefenen van het mediumschap, dat plaats-vindt onder toezicht van geesten van het hoge astraal. Het C.R. kent de bijzondere combinatie van de historische figuur Jezus Christus die wordt geassisteerd door helpers, die daadwerke¬lijk hulp bieden aan hen die lijden in deze wereld. De via mediums ontvangen boodschappen zorgen ervoor dat andere dimensies toe¬gankelijk worden voor consultatie. In de geschiedenis speelden mediums altijd een belangrijke rol in het doorgeven van bood¬schappen. Het C.R. erkent deze lange geschiedenis, zoals we kunnen lezen in een leerboek van de beweging waarin eer wordt betoond aan één van de oorspronkelijke mediums, de Pythia, een priesteres in dienst van Apollo. Ze was een eenvoudige vrouw van bescheiden afkomst, raadselachtig en zonder formele educatie, die op speciale dagen van de week dienstdeed als orakel. Het was de overtuiging van de priesters en het volk dat een heilige geest door deze vrouw sprak.
In de visie van het C.R. zijn er met speciale talenten begiftigde men¬sen die onthullingen vanuit de spirituele wereld kunnen doen. Voor alle duidelijkheid: de C.R.-bijeenkomsten vinden plaats zonder enige vorm van externe hulp bij bewustzijnsverandering; zelfs


roken is tijdens de bijeenkomst niet toegestaan. De bewustzijnsver-andering wordt louter door geconcentreerde aandacht en meditatie gerealiseerd.
Mediamieke kracht
Het Christelijk Ratio-nalisme wijkt vooral ten aanzien van zoge-naamde 'paranormale zaken' af van de visie van het kerkelijk chris-tendom. Paranormale verschijnselen zijn volgens de C.R.-leer volstrekt normale ge-beurtenissen, die goed verklaard en inzichte¬lijk gemaakt kunnen worden door het ver-antwoord beoefenen van het mediumschap, dat plaatsvindt onder toezicht van geesten van het hoge astraal.
Met enige regelmaat bezoek ik het C.R.-centrum in Rotterdam, een onopvallend pand aan een doorsnee straat. Ondanks de aanwezig-heid van soms honderd mensen in de sober ingerichte ruimte, is de sfeer meditatief en aandachtig. De mannen nemen plaats aan één kant van de langwerpige ruimte. De vrouwen aan de andere kant. Ook zijn er mannen en vrouwen die niet in de rij plaatsnemen, maar als helper in de gangpaden beschikbaar blijven.
Het ritueel begint wanneer de voorzitter het woord neemt. Daarna herhaalt een man die gezeten is aan het tafeleinde tegenover de voorzitter een aantal keren de zogenaamde 'uitstralingen'. Dit zijn verzoeken gericht aan de astrale begeleiding van het centrum om actief te worden en de aanwezigen te bescher¬men.
Vervolgens stelt de voorzitter met een kort klopsignaal op de grote houten tafel verschil-lende aanwezigen, mediums, in staat om de beurt het verhaal van een overledene te vertel-len. Het grote belang van dit spirituele werk is gelegen in het doorgeven van adviezen uit het astrale niveau aan nabestaanden. De bood-schappen zijn echter ook van grote waarde voor toehoorders die geen familierelatie met
de overledenen hebben.
Centraal in deze mediamieke filosofie staat het vermogen om kwaliteiten te ontwikkelen, waardoor men gevoe¬liger wordt voor wat al in de lucht aanwezig is. Door deze toegeno¬men gevoeligheid kan men een ontvanger van boodschappen van andere wezens worden. Wezens die in onze lineaire realiteit fysiek en geestelijk gescheiden lijken te zijn, maar die op het grenzeloze gebied van de spiritualiteit blijk geven in dezelfde oceaan te kun¬nen zwemmen.
Bij een evenwichtig gebruik komt mediamieke kracht altijd ten gunste van goede daden die het belang van de gehele mensheid

Het Christelijk Ratio-nalisme ontwikkelde een kennissysteem waarin de onsterfelijkheid van de ziel centraal staat. Ook wordt geconcludeerd dat hersencellen op zich niet in staat kunnen zijn om bewustzijn, gedachten en herinneringen te produceren. Binnen het systeem wordt een belangrijke plaats inge-ruimd voor het bewust gebruikmaken van de 'vrije wil', waardoor de mens de volledige ver-antwoordelijkheid wordt teruggegeven voor zijn of haar daden.
dienen. Het tegenovergestelde is echter ook waar: disharmonieus ontwikkelde krachten kunnen veel schade aanrichten, dit vooral wanneer zij gebruikt worden voor kwade doeleinden. In de atmo-sfeer die de aarde omhult bevinden zich veel geesten en de daar¬mee verbonden gedachten voeden afzonderlijke stromen van ener¬gieën: de stroom van het goede en de stroom van het kwade. Indien de mediamieke kracht zich verder ontwikkelt, groeien tegelijkertijd de gevaren waaraan het medium blootstaat. Het is daarom van het grootste belang dat, zeker wanneer in potentie mediamieke gaven aanwezig zijn, mediums ernaar streven om de zuivering van zijn of haar mediamieke \ vermogens serieus ter hand te nemen. Sommige geestelijk gestoorde psychiatri¬sche patiënten zijn in werkelijkheid medi¬ums die, vanwege een gebrek aan kennis over hun mediamieke vermogens, de weg zijn kwijtgeraakt tussen de verschillende bewustzijnsdimensies.
Psychische reiniging
Aan het einde van de tafel zijn twee speciale houten stoelen geplaatst; daar worden bezoekers uitgenodigd die extra aandacht voor een genezingsproces behoeven. Rondom deze stoelen staan drie mannen die de goede vibraties doorgeven. Als geregelde bezoeker werd ook ik uitgenodigd op deze stoelen te gaan zitten en ik kan zeggen dat het er goed toeven is.
Ik heb er vele waardevolle lessen mogen ontvangen. De grootste les is wel dat de mens meer is dan alleen materie en dat het spirituele van invloed is - mogelijk een doorslaggevende rol kan spelen — bij gene¬zingsprocessen. Je zou zelfs kunnen stellen dat vanuit de spirituele dimensie gezien de stoffelijke incarnatie voornamelijk plaatsvindt om inzicht in de samenhang van het stoffelijke en spirituele tot stand te brengen. Van de hersen¬bloeding, de narcose en de operaties aan mijn hoofd ondervond ik nadelige gevolgen voor zowel lichaam als geest. Tevens werd bij mij de ziekte van Parkinson geconstateerd, waarvoor ik veel medicijnen kreeg, die zeker niet bevorderlijk waren voor spirituele openheid.

Toch merkte ik dat de genezende energie van de gidsen van deze spirituele school een weldadige invloed had op zowel mijn fysieke als spirituele lichaam.
Een van de belangrijkste elementen van het ritueel is de psychische reiniging. Dit mentale of geestelijke proces is voor de geest net zo belangrijk als de dagelijkse douche voor ons fysieke lichaam. De psychische reiniging vindt plaats tijdens de openbare bijeen¬komsten in de C.R.-centra. De bijeenkomst duurt iets meer dan één uur en na afloop verlaat iedereen in stilte de ruimte.
Kringstroom
Het C.R. stelt duidelijk geen volgelingen te willen die zijn leer op een slaafse wijze accepteren, zonder kritisch onderzoek. Het gaat erom met behulp van ontvangen adviezen zelf oplossingen te vinden voor problemen, ook bij verschijnselen als depressie, alco¬holisme, visioenen, angst, bezorgdheid, obsessie, waanzin, fobieën, enzovoort.
Het C.R. noemt zich geen religie of sekte. Het is een filosofische leer op spirituele grondslag. Reïncarnatie wordt als een bestaande realiteit aanvaard. Op de Nederlandstalige website wordt gesteld: 'Denk niet dat het Christelijk Rationalisme en andere spirituele stromingen die de realiteit van de reïncarnaties hardmaken, iets nieuws aan de wereld brengen. Drieduizend jaar voor Christus, in India, verkondigde Krishna het bestaan van een Universele Intelligentie, de onsterfelijkheid van de ziel en zijn evolutie door middel van vele fysieke levens. Het lichaam is sterfelijk, maar de ziel die in haar optreedt is onzichtbaar, onweegbaar en eeuwigdurend. U en ik hebben al ontelbare incarnaties doorgemaakt.' Dit toont duidelijk aan dat deze wereld een school is, waar we kunnen leren om onze naasten lief te hebben. Het toont ons de noodzaak van reïncarnatie omdat het stoffelijke leven een vorm van boetedoening is voor in het verleden gedane misstappen. Het aardse leven kan een dader en het slachtoffer samenbrengen, en kan in dezelfde familie het slachtoffer en zijn beul achter de sluier van de materie vereni¬gen, dit dankzij de onbewustheid van vorige levens. Het C.R. is een spirituele beweging die astraal bestuurd wordt door geesten van een hoge evolutie. Elk C.R.-centrum heeft een zoge¬noemd 'astraal bestuur', bestaande uit harmonieus ontwikkelde geesten uit verschillende lichtwerelden. Deze geesten organiseren, samen met de speciaal hiervoor opgeleide medewerkers van het centrum - de voorzitter van de bijeenkomst, de mediums en de andere helpers - de spirituele activiteiten. Deze medewerkers staan

Vitorino Chantre ! (69)-
woordvoerder | van Christian Rationalism in I West-Europa. | Spreekt op persoonlijke titel. 1
in directe verbin¬ding met de astrale wezens van bescherming — harmonieus ontwikkelde entiteiten - en stellen zich garant voor de veiligheid van de aanwezi¬gen. Tevens kana¬liseren ze de gedachtestromen die door een diepe concentra¬tie van alle aan-wezigen op gang wordt gebracht, waardoor er een krachtige zogehe¬ten 'kringstroom' ontstaat. Deze stroom maakt het voor de mediums mogelijk bood¬schappen van zowel geesten van het hoge astraal als van het lage astraal rechtstreeks te ontvangen. Aan de hand van de inhoud en toonzetting van de ontvangen mediamieke boodschappen kan men zien met welke groep van entiteiten men te maken heeft. Binnen de filosofie van het C.R. behoort Jezus Christus tot de aller¬hoogste geestelijke wezens van het universum en als zodanig is het uitgesloten dat Hij direct boodschappen doorgeeft. Indien dit tijdens de spirituele bijeenkomsten gebeurt, wordt het beschouwd als een mystificatie, die naderhand door meer ervaren deelnemers wordt gecorrigeerd. Wel wordt aanvaard dat de boodschappen van Jezus, in algemene zin, via geesten van het hoge astraal worden doorgegeven, echter zonder vermelding dat ze afkomstig zijn van Jezus. Het hoofddoel van het C.R. is de mensheid op weg helpen naar spirituele ontplooiing en dit wordt niet bereikt door middel van speculaties. Het gaat om de zuiverheid en de inhoud van de boodschap en niet om de boodschapper.
Dit artikel kwam mede tot stand door de medewerking van Vitorino Chantre, Carlos Monteiro en José Andrade, die uitdrukkelijk op per¬soonlijke titel informatie verstrekten over de Christelijk Rationalistische filosofie, zoals zij deze hebben ervaren. Speciale dank aan Hans Grimm voor redactionele ondersteuning.
Hans Bogers (1952) werkte drie jaar onder leiding van de psycholoog drs. Carel Muller in Dennendal, een inrichting voor mensen met een verstandelijke beperking in Den Dolder. Daarna volgden drie jaar met drugsverslaafden in de therapeutische gemeenschap Emiliehoeve in Den Haag. Hij reisde vervolgens naar India en was zes jaar sannyasin bij Osho Rajneesh. Ook was hij mede-oprichter van de Santo Daimereligie in Nederland, waarvan hij gedurende tien jaar leider van de Haagse kerk was. Samen met Simon Vinkenoog, Hans Plomp en Stephen Snelders publiceerde hij De Psychedelische (R)Evolutie [Bres, 1994]. Ook werkte hij mee aan Psychedelische Perspectieven [Bres, 2001]. De auteur is te bereiken via: jchbogers@wanadoo.nl
Literatuur
Het Christelijk Rationalisme (1986); boek verkrijgbaar bij de C. R.-centra.
Websites
Het Christelijk Rationalisme — Nederlandstalig:
www.racionalismo-CR.istao.org.br/dutch/
Christian-Rationalism — Engelstalig:
www.christian-rationalism. org /
Santo Daimereligie:
www.santodaime.nl
Parapsychologisch Instituut Utrecht:
http: / /www.parapsy.nl

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Hans Bogers
Het Christelijk Rationalisme: een filosofische leer op spirituele grondslag
Onthullingen vanuit de astrale dimensie
Tijdens een anderhalfjaar durend verblijf in Brazilië ontmoette de westers opgeleide therapeut Hans Bogers de Santo Daimereligie: een levendige spirituele en psychologische traditie van geneeswijzen. Mede door zijn ervaringen met Santo Daime1 werd het voor hem steeds duidelijker dat de ons bekende fysieke en psychologische verklaringskaders onvoldoende reikwijdte hebben om de grote verscheidenheid van de menselijke ervaring een rechtmatige plaats te geven. Zowel psychische problemen, die bij ons maar al te vaak en te snel worden gemedicaliseerd, als ontgrenzende ervaringen uit spirituele tradities lijken in de westerse samenleving verbannen en taboe. In Nederland maakte hij vervolgens kennis met het Christelijk Rationalisme, een beweging die net als de Santo Daimereligie een samenhang ziet tussen fysieke, psychologische én spirituele oorzaken van gezondheidsproblemen. Met enige regelmaat bezoekt Hans Bogers het Rotterdamse centrum van de beweging. Een verhaal uit de eerste hand.
Mijn belangstelling voor het spirituele leven werd nog intenser dan zij al was toen ik na een bijna fatale hersenbloeding in augustus 2005 's nachts met loeiende sirenes moest worden opgenomen in het universitair ziekenhuis van Leiden, het LUMC. Met spoed werd ik een aantal keren geopereerd. Een van de aders in mijn hoofd
Gepubliceerde artikelen van de auteur over verwante onderwerpen staan in Bres-edities 168, 197, 199, 206 en 213.




bleek een 'fistel' te bevatten en was uitgepuild en geknapt. Ik was een heel eind op weg, maar het bleef bij een intense bijna-dood-ervaring (BDE); het leven was kennelijk nog niet klaar met mij. De BDE en mijn ziekbed deden me nog meer dan voorheen realiseren dat spirituele ervaringen als het ware een gemeenschappelijke noemer hebben. Het zijn gewaarwordingen die in de diepere lagen van de menselijke geest collectief en onder de juiste omstandig¬heden universeel beschikbaar zijn.
Gelukkig had ik vier jaar geleden, zeer tot mijn verbazing, in Nederland een beweging leren kennen die hier al sinds 1982 dage-lijks spirituele bijeenkomsten organiseert. De beweging telt in Europa veel Portugees sprekende leden uit voormalige Portugese koloniën, zoals de Kaap-verdiaanse gemeen¬schap. Zij organiseert voor publiek toeganke¬lijke ontmoetingen en staat bekend onder de naam het Christelijk Rationalisme (C.R.). Deze mediamieke filo¬sofische stroming heeft in Nederland twee cen¬tra in Rotterdam, één in Den Haag en één in Amsterdam. De groe¬pering telt hier enkele honderden belangstel¬lenden en heeft buiten Nederland centra in Brazilië, Kaapverdië, België, Luxemburg, Frankrijk en Portugal.
Het hoge astraal
Het C.R. werd in 1910 in Brazilië gesticht door Luiz de Mattos en Luiz AlvesTomaz, beiden zakenlui van Portugese afkomst. Zij waren tot het inzicht gekomen dat de bestaande religies en de medische wetenschap geen oplossingen hadden voor veel ziekten die verband hielden met de psyche van de mens. Luiz de Mattos, die religieuze en filosofische stromingen had bestudeerd, tekende voor de intel-



Centrum van het Christelijk Rationalisme in Brazilië. Redemptor Center -Headquarters -Ruajorge Rudge I 19 -Vila Isabel -20551 - Rio de Janaeiro- Brazil.
Bres 241 • december 2006 / januari 2007
lectuele inhoud. Hij werd daarbij geholpen door geesten van het hoge astraal. Luiz Alves Tomaz zorgde voor de organisatie. De stich¬ters van het C.R. onderschreven de filosofie van Jezus Christus. Diens leerstellingen worden naar hun mening door de gevestigde kerken niet juist vertolkt, onder meer door ontkenning van het principe van reïncarnatie. De morele waarden die door Jezus werden gepredikt, vormen de basis van de C.R.-leer, waarin overi¬gens het Bijbelse mysticisme met zijn heilsboodschap voor het hiernamaals volledig wordt afgewezen. Het C.R. wil de mens de weg naar spiritualiteit wijzen, maar hem vooral zelfde keuze laten om die te volgen of niet.
Het C.R. ontwikkelde een kennissysteem waarin de onsterfelijkheid van de ziel centraal staat. Ook wordt geconcludeerd dat hersen¬cellen op zich niet in staat kunnen zijn om bewustzijn, gedachten en herinneringen te produceren. Binnen het systeem wordt een belangrijke plaats ingeruimd voor het bewust gebruikmaken van de 'vrije wil', waardoor de mens de volledige verantwoordelijkheid wordt teruggegeven voor zijn of haar daden.
Het C.R. wijkt vooral ten aanzien van zogenaamde 'paranormale zaken' af van de visie van het kerkelijk christendom. Paranormale verschijnselen zijn volgens de C.R.-leer volstrekt normale gebeurte¬nissen, die goed verklaard en inzichtelijk gemaakt kunnen worden door het verantwoord beoefenen van het mediumschap, dat plaats-vindt onder toezicht van geesten van het hoge astraal. Het C.R. kent de bijzondere combinatie van de historische figuur Jezus Christus die wordt geassisteerd door helpers, die daadwerke¬lijk hulp bieden aan hen die lijden in deze wereld. De via mediums ontvangen boodschappen zorgen ervoor dat andere dimensies toe¬gankelijk worden voor consultatie. In de geschiedenis speelden mediums altijd een belangrijke rol in het doorgeven van bood¬schappen. Het C.R. erkent deze lange geschiedenis, zoals we kunnen lezen in een leerboek van de beweging waarin eer wordt betoond aan één van de oorspronkelijke mediums, de Pythia, een priesteres in dienst van Apollo. Ze was een eenvoudige vrouw van bescheiden afkomst, raadselachtig en zonder formele educatie, die op speciale dagen van de week dienstdeed als orakel. Het was de overtuiging van de priesters en het volk dat een heilige geest door deze vrouw sprak.
In de visie van het C.R. zijn er met speciale talenten begiftigde men¬sen die onthullingen vanuit de spirituele wereld kunnen doen. Voor alle duidelijkheid: de C.R.-bijeenkomsten vinden plaats zonder enige vorm van externe hulp bij bewustzijnsverandering; zelfs


roken is tijdens de bijeenkomst niet toegestaan. De bewustzijnsver-andering wordt louter door geconcentreerde aandacht en meditatie gerealiseerd.
Mediamieke kracht
Het Christelijk Ratio-nalisme wijkt vooral ten aanzien van zoge-naamde 'paranormale zaken' af van de visie van het kerkelijk chris-tendom. Paranormale verschijnselen zijn volgens de C.R.-leer volstrekt normale ge-beurtenissen, die goed verklaard en inzichte¬lijk gemaakt kunnen worden door het ver-antwoord beoefenen van het mediumschap, dat plaatsvindt onder toezicht van geesten van het hoge astraal.
Met enige regelmaat bezoek ik het C.R.-centrum in Rotterdam, een onopvallend pand aan een doorsnee straat. Ondanks de aanwezig-heid van soms honderd mensen in de sober ingerichte ruimte, is de sfeer meditatief en aandachtig. De mannen nemen plaats aan één kant van de langwerpige ruimte. De vrouwen aan de andere kant. Ook zijn er mannen en vrouwen die niet in de rij plaatsnemen, maar als helper in de gangpaden beschikbaar blijven.
Het ritueel begint wanneer de voorzitter het woord neemt. Daarna herhaalt een man die gezeten is aan het tafeleinde tegenover de voorzitter een aantal keren de zogenaamde 'uitstralingen'. Dit zijn verzoeken gericht aan de astrale begeleiding van het centrum om actief te worden en de aanwezigen te bescher¬men.
Vervolgens stelt de voorzitter met een kort klopsignaal op de grote houten tafel verschil-lende aanwezigen, mediums, in staat om de beurt het verhaal van een overledene te vertel-len. Het grote belang van dit spirituele werk is gelegen in het doorgeven van adviezen uit het astrale niveau aan nabestaanden. De bood-schappen zijn echter ook van grote waarde voor toehoorders die geen familierelatie met
de overledenen hebben.
Centraal in deze mediamieke filosofie staat het vermogen om kwaliteiten te ontwikkelen, waardoor men gevoe¬liger wordt voor wat al in de lucht aanwezig is. Door deze toegeno¬men gevoeligheid kan men een ontvanger van boodschappen van andere wezens worden. Wezens die in onze lineaire realiteit fysiek en geestelijk gescheiden lijken te zijn, maar die op het grenzeloze gebied van de spiritualiteit blijk geven in dezelfde oceaan te kun¬nen zwemmen.
Bij een evenwichtig gebruik komt mediamieke kracht altijd ten gunste van goede daden die het belang van de gehele mensheid

Het Christelijk Ratio-nalisme ontwikkelde een kennissysteem waarin de onsterfelijkheid van de ziel centraal staat. Ook wordt geconcludeerd dat hersencellen op zich niet in staat kunnen zijn om bewustzijn, gedachten en herinneringen te produceren. Binnen het systeem wordt een belangrijke plaats inge-ruimd voor het bewust gebruikmaken van de 'vrije wil', waardoor de mens de volledige ver-antwoordelijkheid wordt teruggegeven voor zijn of haar daden.
dienen. Het tegenovergestelde is echter ook waar: disharmonieus ontwikkelde krachten kunnen veel schade aanrichten, dit vooral wanneer zij gebruikt worden voor kwade doeleinden. In de atmo-sfeer die de aarde omhult bevinden zich veel geesten en de daar¬mee verbonden gedachten voeden afzonderlijke stromen van ener¬gieën: de stroom van het goede en de stroom van het kwade. Indien de mediamieke kracht zich verder ontwikkelt, groeien tegelijkertijd de gevaren waaraan het medium blootstaat. Het is daarom van het grootste belang dat, zeker wanneer in potentie mediamieke gaven aanwezig zijn, mediums ernaar streven om de zuivering van zijn of haar mediamieke \ vermogens serieus ter hand te nemen. Sommige geestelijk gestoorde psychiatri¬sche patiënten zijn in werkelijkheid medi¬ums die, vanwege een gebrek aan kennis over hun mediamieke vermogens, de weg zijn kwijtgeraakt tussen de verschillende bewustzijnsdimensies.
Psychische reiniging
Aan het einde van de tafel zijn twee speciale houten stoelen geplaatst; daar worden bezoekers uitgenodigd die extra aandacht voor een genezingsproces behoeven. Rondom deze stoelen staan drie mannen die de goede vibraties doorgeven. Als geregelde bezoeker werd ook ik uitgenodigd op deze stoelen te gaan zitten en ik kan zeggen dat het er goed toeven is.
Ik heb er vele waardevolle lessen mogen ontvangen. De grootste les is wel dat de mens meer is dan alleen materie en dat het spirituele van invloed is - mogelijk een doorslaggevende rol kan spelen — bij gene¬zingsprocessen. Je zou zelfs kunnen stellen dat vanuit de spirituele dimensie gezien de stoffelijke incarnatie voornamelijk plaatsvindt om inzicht in de samenhang van het stoffelijke en spirituele tot stand te brengen. Van de hersen¬bloeding, de narcose en de operaties aan mijn hoofd ondervond ik nadelige gevolgen voor zowel lichaam als geest. Tevens werd bij mij de ziekte van Parkinson geconstateerd, waarvoor ik veel medicijnen kreeg, die zeker niet bevorderlijk waren voor spirituele openheid.

Toch merkte ik dat de genezende energie van de gidsen van deze spirituele school een weldadige invloed had op zowel mijn fysieke als spirituele lichaam.
Een van de belangrijkste elementen van het ritueel is de psychische reiniging. Dit mentale of geestelijke proces is voor de geest net zo belangrijk als de dagelijkse douche voor ons fysieke lichaam. De psychische reiniging vindt plaats tijdens de openbare bijeen¬komsten in de C.R.-centra. De bijeenkomst duurt iets meer dan één uur en na afloop verlaat iedereen in stilte de ruimte.
Kringstroom
Het C.R. stelt duidelijk geen volgelingen te willen die zijn leer op een slaafse wijze accepteren, zonder kritisch onderzoek. Het gaat erom met behulp van ontvangen adviezen zelf oplossingen te vinden voor problemen, ook bij verschijnselen als depressie, alco¬holisme, visioenen, angst, bezorgdheid, obsessie, waanzin, fobieën, enzovoort.
Het C.R. noemt zich geen religie of sekte. Het is een filosofische leer op spirituele grondslag. Reïncarnatie wordt als een bestaande realiteit aanvaard. Op de Nederlandstalige website wordt gesteld: 'Denk niet dat het Christelijk Rationalisme en andere spirituele stromingen die de realiteit van de reïncarnaties hardmaken, iets nieuws aan de wereld brengen. Drieduizend jaar voor Christus, in India, verkondigde Krishna het bestaan van een Universele Intelligentie, de onsterfelijkheid van de ziel en zijn evolutie door middel van vele fysieke levens. Het lichaam is sterfelijk, maar de ziel die in haar optreedt is onzichtbaar, onweegbaar en eeuwigdurend. U en ik hebben al ontelbare incarnaties doorgemaakt.' Dit toont duidelijk aan dat deze wereld een school is, waar we kunnen leren om onze naasten lief te hebben. Het toont ons de noodzaak van reïncarnatie omdat het stoffelijke leven een vorm van boetedoening is voor in het verleden gedane misstappen. Het aardse leven kan een dader en het slachtoffer samenbrengen, en kan in dezelfde familie het slachtoffer en zijn beul achter de sluier van de materie vereni¬gen, dit dankzij de onbewustheid van vorige levens. Het C.R. is een spirituele beweging die astraal bestuurd wordt door geesten van een hoge evolutie. Elk C.R.-centrum heeft een zoge¬noemd 'astraal bestuur', bestaande uit harmonieus ontwikkelde geesten uit verschillende lichtwerelden. Deze geesten organiseren, samen met de speciaal hiervoor opgeleide medewerkers van het centrum - de voorzitter van de bijeenkomst, de mediums en de andere helpers - de spirituele activiteiten. Deze medewerkers staan

Vitorino Chantre ! (69)-
woordvoerder | van Christian Rationalism in I West-Europa. | Spreekt op persoonlijke titel. 1
in directe verbin¬ding met de astrale wezens van bescherming — harmonieus ontwikkelde entiteiten - en stellen zich garant voor de veiligheid van de aanwezi¬gen. Tevens kana¬liseren ze de gedachtestromen die door een diepe concentra¬tie van alle aan-wezigen op gang wordt gebracht, waardoor er een krachtige zogehe¬ten 'kringstroom' ontstaat. Deze stroom maakt het voor de mediums mogelijk bood¬schappen van zowel geesten van het hoge astraal als van het lage astraal rechtstreeks te ontvangen. Aan de hand van de inhoud en toonzetting van de ontvangen mediamieke boodschappen kan men zien met welke groep van entiteiten men te maken heeft. Binnen de filosofie van het C.R. behoort Jezus Christus tot de aller¬hoogste geestelijke wezens van het universum en als zodanig is het uitgesloten dat Hij direct boodschappen doorgeeft. Indien dit tijdens de spirituele bijeenkomsten gebeurt, wordt het beschouwd als een mystificatie, die naderhand door meer ervaren deelnemers wordt gecorrigeerd. Wel wordt aanvaard dat de boodschappen van Jezus, in algemene zin, via geesten van het hoge astraal worden doorgegeven, echter zonder vermelding dat ze afkomstig zijn van Jezus. Het hoofddoel van het C.R. is de mensheid op weg helpen naar spirituele ontplooiing en dit wordt niet bereikt door middel van speculaties. Het gaat om de zuiverheid en de inhoud van de boodschap en niet om de boodschapper.
Dit artikel kwam mede tot stand door de medewerking van Vitorino Chantre, Carlos Monteiro en José Andrade, die uitdrukkelijk op per¬soonlijke titel informatie verstrekten over de Christelijk Rationalistische filosofie, zoals zij deze hebben ervaren. Speciale dank aan Hans Grimm voor redactionele ondersteuning.
Hans Bogers (1952) werkte drie jaar onder leiding van de psycholoog drs. Carel Muller in Dennendal, een inrichting voor mensen met een verstandelijke beperking in Den Dolder. Daarna volgden drie jaar met drugsverslaafden in de therapeutische gemeenschap Emiliehoeve in Den Haag. Hij reisde vervolgens naar India en was zes jaar sannyasin bij Osho Rajneesh. Ook was hij mede-oprichter van de Santo Daimereligie in Nederland, waarvan hij gedurende tien jaar leider van de Haagse kerk was. Samen met Simon Vinkenoog, Hans Plomp en Stephen Snelders publiceerde hij De Psychedelische (R)Evolutie [Bres, 1994]. Ook werkte hij mee aan Psychedelische Perspectieven [Bres, 2001]. De auteur is te bereiken via: jchbogers@wanadoo.nl
Literatuur
Het Christelijk Rationalisme (1986); boek verkrijgbaar bij de C. R.-centra.
Websites
Het Christelijk Rationalisme — Nederlandstalig:
http://www.racionalismo-CR.istao.org.br/dutch/
Christian-Rationalism — Engelstalig:
http://www.christian-rationalism. org /
Santo Daimereligie:
http://www.santodaime.nl
Parapsychologisch Instituut Utrecht:
http: / /www.parapsy.nl

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Van miljonair naar patiënt

PORTRET VAN HANS BOGERS
Tekst: Ben van Egmond

In augustus 2004 kreeg Hans Bogers, nadat hij terugkeerde van een reis door het Braziliaanse Amazonegebied, een zware hersenbloeding. Twee hersenoperaties waren er nodig om de levensbedreigende situatie op te heffen. Daarna duurde het nog zes lange maanden voordat hij besefte wat er met hem was gebeurd. Ik ontmoet hem in het Werk- en Trainingscentrum Rhijnenburgh, waar we spreken over zijn leven voor en na de hersenbloeding. Mijn ontvangst thuis in klagelijk gehuil uitbarstte: als verrassing kwamen vrienden en familie al zingend te voorschijn– zoveel emoties kon ik gewoonweg nog niet verwerken. Regelmatig stroomden daarna ook nog de tranen over mijn wangen. Een tv-programma waarin ik mensen zag lijden was hiervoor genoeg. Voor mij een harde confrontatie: ik, de onverschrokken werker die met zware drugscriminelen in gevangenissen omging, zat om het minste en geringste te snotteren. Maar het leven ging door. Ik moest proberen de draad weer op te pakken. Uiteindelijk werd ik cliënt bij de Gemiva- SVG Groep.

Een zorgaanbieder waar ik voor mijn ziekte werkzaam was als begeleider van mensen met ernstige verstandelijke beperkingen. Door de ziekte van Parkinson ga ik snel achteruit. Ik kwam als een van de besten binnen bij activiteitencentrum Gading. Maar ik ben nu zelf ook behoorlijk hulpbehoevend. Naar het activiteitencentrum ga ik op maandag en vrijdag. Niet omdat ik daar zelf zoveel behoefte aan heb, maar veel meer om mijn vrouw te ontlasten. Ze heeft dan even de gelegenheid om haar eigen leven te leiden: ze werkt bij een voorziening voor demente bejaarden en geeft aan hen kunstzinnige therapie. Mijn vrouw Nisha is 46 jaar. Ik bewonder haar enorm. Voor haar is er heel veel veranderd. Ik had het ook helemaal niet gek gevonden als ze mij in deze situatie had verlaten– haar eigen leven was gaan leiden. Maar ze is voor me blijven zorgen. Ik heb er dan ook moeite mee dat ik niet zoveel voor haar kan betekenen. Dit doet mij pijn. Ik bid elke dag. Vanuit mijn hart zoals ze dat doen in India en Brazilië. De Nederlandse manier - vanuit het hoofd – ligt me niet. Ik geloof in reïncarnatie.” De voorbereiding “Mijn leven heeft wel een bijzonder verloop denk ik. Op mijn vijftiende werkte ik bij de Heinekenbrouwerij. Ik was toen van school afgeschopt. Na een kleine tussenstap naar RVS – weet je trouwens wat RVS betekent? ‘Rijk Van Stelen’ – ben ik op Dennendal in Den Dolder terecht gekomen. Ik heb daar gewerkt op paviljoen Grashoek. Dit paviljoen is in juli 1982 afgebrand, hierbij vielen zes doden te betreuren. Dat alles in de periode van psycholoog drs. Carel Muller. De roemruchte jaren van Dennendal. Waarvan we ons allemaal de ontruiming in 1974 van een paviljoen door de politie nog wel herinneren. Na mijn ontslag daar ben ik met vrienden naar India vertrokken, waar ik ook nog malaria heb opgelopen. Uiteindelijk ben ik er zo’n twee jaar geweest. Terug in Nederland volgde ik de opleiding tot verslavingstherapeut, en werkte ik drie jaar met alcohol- en drugsverslaafden in de therapeutische gemeenschap Emiliehoeve in Den Haag. Een periode waarin ik veel heb meegemaakt, er gebeurde toen heel wat in de Schilderswijk.

In India maakte ik kennis met Bhagwan Shree Rajneesh, nu bekend onder de naam Osho. Terug in Nederland richtte ik samen met anderen de Santo Daimereligie op en was gedurende tien jaar leider van de Haagse kerk. Verder heb ik ook boeken geschreven. Zo publiceerde ik samen met Simon Vinkenoog, Hans Plomp en Stephen Snelders het boek De Psychedelische (R)Evolutie. Ik heb het goed gehad. Tijdens mijn periode in Den Haag was ik mede-eigenaar van dansgelegenheid De Tempel. In zes jaar tijd hebben we hiermee goed geld verdiend. We zorgden ervoor dat het een echte dansgelegenheid was. De eerste drie jaar van De Tempel hadden we niet de juiste vergunningen. Daarna konden we gelukkig op legale wijze verder. De Tempel is uitgegroeid tot een zeer bekende dansgelegenheid in het Zeeheldenkwartier in Den Haag. Voor ons was het echter een manier om geld te verdienen. Eigenlijk heb ik het nooit leuk gevonden. Van mij moest de portier meedansen. Ik had een hekel aan mannen die bij de deur hun hand ophielden. Bezoekers waren ook niet verplicht om fooi te geven. Na de periode van De Tempel ben ik twee jaar in Brazilië geweest. Het geld dat we met De Tempel verdienden, verdeelden we over twintig mensen. Mensen met wie ik nu nog steeds contact heb. Voor mijn ziekte werkte ik in Swetterhage. Dit duurde maar een paar maanden. Daar raakte ik betrokken bij een ongeluk met een elektrische rolstoel. Een gedeeltelijke WAO was hiervan het gevolg door een zwaar beschadigde knie. Ik herinner mij deze periode ook nog door mijn optredens als Sinterklaas. Een Sinterklaas met een stok dus.”

En verder
“Ik ben nu 56 jaar, heb een zoon van 29 en een dochter van 31 jaar. Ik ben trots op mijn kinderen. Aan hen zie ik dat ik in het verleden de juiste keuzes maakte. In navolging op de ashram in India woonden wij in Den Haag met meerdere mensen in een huis: een situatie waar verschillende mensen voor je kinderen zorgen. Dat is goed. Het heeft duidelijk heel positieve effecten op de emotionele ontwikkeling van een kind. Maar ook nu nog hebben we aan deze periode veel vrienden, of beter gezegd veel ‘familie’ overgehouden. Mijn zoon woont en werkt in India. Daar is hij actief in het ontwikkelingswerk. Mijn dochter werkt bij Steinmetz De Compaan. Zij heeft zich toegelegd op kinderyoga. Allebei weten ze wat werken is, in de tijd van de discotheek hielpen ze al mee.

De parkinsonbeweging is voor mij erg belangrijk. Daar ben ik erg druk mee. Verder gaat er veel tijd op aan therapieën. De hulpverlening gaat naar mijn mening ten onder aan te veel gelul. Alles moet voorzien worden van een protocol. Het werk structureren – waarom? Ik denk dat richtlijnen wel belangrijk zijn, dit geeft houvast maar we kunnen het ook dood regelen. Handen aan het bed zijn nodig. De meeste mensen hebben echt wel een goed hart. We moeten hier vrij kunnen zijn. Niet gebonden door een teveel aan regelgeving, maar met het hart betrokken bij de mensen om wie het gaat. Het is toch erg dat bijvoorbeeld de rapportages van MEE niet kloppen, die moet je eerst zelf corrigeren. In mijn verslag stond bijvoorbeeld dat Parkinson een psychiatrische aandoening is in plaats van een neurologische. Dit doet pijn! Mijn toekomst? Parkinson is een rotziekte die gepaard gaat met depressies en angst. Het is een zware neurologische aandoening. Je bent er steeds mee bezig. Acceptatie is een heel moeilijk woord. Je kunt er misschien mee leren leven, al zal ik er altijd moeite mee blijven houden. Maar ik moet me er ook weer niet te druk om maken want stress is erg slecht voor mensen met Parkinson. Dat is duidelijk de andere kant. Ik sta op de wachtlijst voor opvang van mensen met niet-aangeboren hersenletsel in Alphen aan den Rijn. Het verschil tussen mensen met een geboortehandicap en mensen met niet-aangeboren hersenletsel is groot. Het lijkt me dan ook erg prettig om de dag op het activiteitencentrum door te brengen met gelijkgestemden.

‘Van het concert des levens krijgt niemand een programma.’
Ik ben blij met wat ik in de afgelopen vier jaar heb bereikt. Ik kan met deze ziektes oud worden, maar ik denk niet dat dit voor mij is weggelegd. Regelmatig zie ik hopeloze voorbeelden. Een opname in het verpleeghuis – daar zie ik zo tegen op. Ik geloof in karma en zal mijn beker leeg moeten drinken. In een volgend leven heb ik weer een nieuw lichaam. Deze gedachte maakt het me wel makkelijker om het allemaal te accepteren en ermee om te gaan. De maatschappij is niet zo tolerant voor mensen met een handicap. Ze zien vaak toch als eerste je handicap en als je geluk hebt, daarna pas de mens. Zo dachten mensen bijvoorbeeld regelmatig dat ik stoned door het leven ging. Voor je het weet, heb je de classificatie ‘gehandicapt´ en ben je niet meer echt nuttig. De fistel in mijn hoofd zorgt ervoor dat ik leef met een tijdbom. Ik zie wel wanneer deze afgaat.” Het is twaalf uur. Hans geeft aan dat hij wil stoppen; zijn medicatie raakt uitgewerkt. Moeizaam begeeft hij zich naar een computer waar hij achter plaats neemt. Zijn gezichtsuitdrukking vervaagt. Weg is de man die me met zijn verhaal boeide en me nu enigszins verward achterlaat.

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Hans Bogers Bogers ervaart straatroof in Amsterdam
Op woensdag 11 augustus reisde ik gewoontegetrouw naar mijn vriend Rolf in Amsterdam. Samen zouden wij zijn verjaardag vieren in Koan Float. Ik trakteerde hem op een sessie in een tank met zoutwater gevuld op lichaamstemperatuur ,waarin á la de Dode Zee heerlijk gedreven kan worden. Ook hadden wij nog een massage sessie besproken in het centrum. Ik kan dit goed gebruiken aangezien ik vanwege een hersenbloeding en de ziekte van Parkinson nogal wat spierspanningen ondervind.
Gedurende de afspraak had ik nog tijd over om een goede vriendin in Amsterdam te bezoeken, wier man onlangs een herseninfarct had gehad. Aangezien ik zelf erg goede ervaringen heb ondervonden van een brainstimulatieprogramma in Amsterdam voor neurologische aandoeningen bij uiteenlopende klachten: http://www.alpha-up.nl wilde ik haar mijn positieve ervaringen vertellen, zodat ook haar man hier wellicht gebruik van kon maken.
Ik moest echter nog geld ophalen voor de taxirit en deed dat bij een pinautomaat op de Dam. Rond 13.00 uur pinde ik daar contant geld en enkele minuten later werd ik door een Marokkaanse jongen ondersteboven gelopen. Zijn twee vrienden bleven in de buurt als back –up. Terwijl ik na zijn schouderduw op de grond lag werd mijn portemonnee uit mijn zak gegraaid. Ook werd hard aan mijn schoudertas getrokken. Deze liet ik echter niet los en was zelfs in staat om op te staan en de man met mijn wandelstok een fikse klap op zijn kop te geven. Gelukkig was er een bezoeker uit een nabijgelegen café gekomen die mij naar een politiebureau heeft begeleid.
Daar aangekomen werd proces verbaal opgenomen door een vriendelijk politieagent die net als ik fan was van de televisiepersoonlijkheid dr. House.
In het proces-verbaal werd vermeld dat mijn bijnaam dr. House is.
Omdat al mijn spullen nog bij het Floatation Centrum stonden kwam mijn vriend Rolf na door mij geïnformeerd te zijn over de vervelende gebeurtenis mijn met de taxi ophalen op het politiebureau in het centrum van Amsterdam.
Met de taxi teruggekeerd naar Koan Float heb ik nog een fijne massage sessie van Rabya gehad
Helaas wilde de Valys taxi niet naar het drukke standscentrum komen- gelijktijdig werd de Gay Parade in Amsterdam gehouden, zodat opnieuw een taxi genomen moest worden naar de achterkant van het Centaal Station in Amsterdam waar de Valys taxi wel kon komen. Tijdens de terugreis belde Wouter, de eigenaar van Koan Float uit Kroatië om zijn medeleven te tonen.
Toen ik eindelijk rond 20.00 uur in Wassenaar terugkeerde had ik een enerverende dag achter de rug.
De volgende dag heb ik samen met mijn vrouw alle benodigde papieren in orde gemaakt voor het Bureau Slachtofferhulp waarbij melding werd gemaakt door diefstal door een onbekende dader.
Het ironische aan de situatie is dat ik jarenlang met drugsverslaafde criminele jongeren gewerkt heb, maar dat op klaarlichte dag een gehandicapt persoon zo lafhartig beroofd wordt vind ik nog steeds moeilijk te bevatten.
Het gaat verder goed met me en dit verhaal wil ik als waarschuwing met anderen delen
Hartelijke groet,
Hans Bogers
070-34622217

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Ja, gehandicapten en minder validen zijn natuurlijk een gemakkelijk slachtoffer.
Als minder valide zou je standaard met een wandelstok of stevige paraplu ben je moeten dragen, want als je dan overvallen wordt, je ze tenminste een flinke mep kunt verkopen.
Ik ben tenminste blij dat het voor jou zo goed is afgelopen.

Vera

Dank Vera, die klap heb ik echt wel uitgedeeld met mijn wandelstok. Wat minder was dat mijn DUa Dopa pomp-zie artikel in huidige PApaver ook enigszins beschadigd was door alle toestanden
Alle goeds!
Hans

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Balen dat ze de jongens niet hebben. Kende de politie ze wel.
Ze kunnen nu wel in het signalement opnemen: Marokkaans uiterlijk en een enorme bult op zijn kop".
We zien naar hem uit! Mooi vervangend werk: vogeltjes vangen in de nok van het dak in het ziekenhuis, en verder 20 jaar lang patienten vervoeren op avonden, 's nachts, weekenden, elk vrij momentje.

Bureau slachtofferhulp doet veel en ook kun je een vergoeding krijgen uit waarburgfonds anonieme daders
hans

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Vandaag ontving ik het bericht dat ik 650 Euro vergeod zou krijgen uit het Fonds Anonieme Daders
Alhoewel het financieele berdag het leed niet kan compenseren, toch een mooi gebaar!
Hans

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan

Oud-nwdennendaller Hans Bogers is na zijn malheurs (een hersenbloeding en Parkinson) bepaals niet stil gaan zitten. Hij is actief op tal van fronten, zoals patiëntenrechten en een bewegingsgroep voor Parkinsonpatiënten. Onlangs gaf hij hierover een interview aan MEE-magazine, dat hierbij met toestemming van het magazine wordt overgenomen. MEE-magazine is gewijd aan de ondersteuning van mensen met een beperking. Zie voor meer informatie over Hans op de nw-dennendalsite Van Superman tot Hinkelpinkel.
Hans is ook per mail bereikbaar:
Hans Bogers
Hans Bogers
(ontleend aan Facebook)
klikken op foto
geeft link naar Hans en
Gerrit Beumer
- mei 1974
NIET AANGEBOREN HERSENLETSEL/ ZIEKTE VAN PARKINSON

Het gezicht is stijf en strak, als een masker. Hij praat eentonig en beweegt moeilijk. Aan zijn maag heeft hij een medicatiepomp. Hans Bogers heeft de ziekte van Parkinson. Dit werd ontdekt nadat hij (bijna 6 jaar geleden) wegens zware hersenbloedingen maandenlang op het randje van de dood had gezweefd. Het hersenletsel tengevolge van die hersenbloedingen leidt bij Hans ook tot ernstige beperkingen. Maar dit weerhoudt hem er niet van om actief en betrokken te blijven. ‘Ik ben Hans Middelmaat niet.’
Zo was Hans Bogers betrokken bij de Salsagroepen voor mensen met Parkinson. Hij begon hier samen met anderen mee nadat was gebleken dat patiënten door invloed van ritme beter bewegen. Nu zijn ze overal in het land te volgen. Hans publiceert ook regelmatig op internetplatforms en in tijdschriften, bijvoorbeeld over verslavingsproblematiek onder Parkinsonpatiënten, maar ook over spiritualisme of over misstanden in de zorg.

Bewegingsgroepen
Op dit moment voert hij actie voor de Parkinson Bewegingsgroepen in Wassenaar. Hier leren de mensen hoe ze goed en veilig kunnen bewegen, wat ze moeten doen als ze vallen en ze krijgen tips en steun van lotgenoten. Tot nu toe ging dat op kosten van hun zorgverzekering, maar daar dreigt een eind aan te komen. Ook de AWBZ vergoedt dit niet meer. Hans klom ‘in de pen’ en ontketende een actie. Een stroom van mailtjes en telefoontjes volgde, op de website Parkinsonplaza kwamen tientallen reacties binnen en de actie werd ook opgemerkt door TV- en radioprogramma’s. Het is Hans Bogers ten voeten uit: het er niet bij laten zitten.

En zo is het zijn hele leven gegaan. In de jaren zeventig werden in Nieuw-Dennendal de standaardwaarden over psychiatrie en verstandelijk gehandicaptenzorg ter discussie gesteld. Hans Bogers werkte daar toen en werkte mee aan de bezetting van de inrichting; de politie moest er aan te pas komen. Hans laat een filmpje zien waarin hij tijdens een reünie bij een interview zijn tranen de vrije loop laat. ‘Ik geloof nog steeds in de veranderingsidealen van toen.’

Kleurrijk
Zoveel kan Hans vertellen over zijn kleurrijke verleden en over zijn fascinaties dat je je af gaat vragen hoe hij dat allemaal in één leven heeft kunnen stoppen: van school gestuurd op zijn 15e, gaan werken bij de Heinekenfabriek in Rotterdam, de avondhandelsschool erbij, gewetensbezwaarde, verslavingstherapeut, drugsvoorlichter en ondernemer in de horeca. En daarnaast, op zoek naar inspiratie, zijn vele reizen. Naar India, waar hij woonde in de gemeenschap van de kleine vrouw Mata Amritanandamayi, of kortweg Amma, die met één heilige knuffel je leven voorgoed kan veranderen. En naar Brazilië, bevlogen geraakt door Santo Daime, de spirituele leer van het Regenwoud. In zijn vloeiende Portugees vroeg hij de regering om vergeving voor de misstanden, die leidden tot de dood van vele indianen, de oorspronkelijke bewoners.

‘Vind je het misschien extreem?’ vraagt Hans op een gegeven moment. ‘Kan ik me voorstellen. Maar ik ben Hans Middelmaat niet. Je moet het leven leven met een kaarsje dat aan beide kanten aangestoken is.’ Hans wil ergens voor gáán. Zoals nu voor de bewegingsgroepen: ‘Daar hebben we plezier en zijn na al die jaren met elkaar verbonden geraakt.’ Actief, bevlogen, spiritueel en met een vleug humor: het is Hans Bogers ten voeten uit. Beperking of geen beperking.

bron: MEE-magazine, 20-02-2010

"Twijfel"
(reactie op Frascativoorstelling 'Dennendal' van Joris- en Bartho Smit -16 en 17 april j.l.):

Mensen je hebt recht op twijfel
Zet niet alles vast in stijfsel
Ook al kom je in botsing met de gevestigde orde
En hen die precies weten te vertellen hoe het hoorde
De onschuldige blik van een kind
Dat je die ooit weer vindt
Gewoon Samen Mens Zijn is een terugkerende strijd
Voor de krommen, de slimmen en de stommen van geest.
Gisteren, Vandaag en Morgen
Zo is het altijd geweest.
Dit wordt haarscherp verbeeld in deze theatervoorstelling
Deze authentieke idealen zijn niet nieuw en gaan terug tot voor de jaartelling.

Groet,

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan