Parkinson Vereniging

Forum Parkinson Vereniging
Het is nu vr maart 29, 2024 1:51 am

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 1 bericht ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: za jan 08, 2011 5:23 pm 
Offline

Geregistreerd: di apr 08, 2008 10:36 am
Berichten: 261
Woonplaats: wassenaar
Hans Bogers
Millennium boek
Datum: 14-02-00

DUIZEND JAAR IN EEN NACHT

Tijdens de afgelopen Millennium gekte bevond ik me in een bergachtige streek in het Atlantische regenwoud van Brazilië. De afgelopen dagen had het onophoudelijke geregend en het onverharde pad naar de hooggelegen kerk was veranderd in een modderstroom. In een korte onderbreking tussen de zwiepende buien, waagden honderden in de wit geklede mannen, vrouwen en kinderen de oversteek naar het tussen de bossen gelegen eenvoudige gebouw. Van binnen gezien leek het meer op een landbouwschuur dan een kerk, maar ik wist uit ervaring dat in de loop van het, de gehele nacht durende, ritueel dat soort oordelen zou wegvallen. Ik bevond me tussen de leden van de Santo Daime, een religieuze groepering die het befaamde plantextract ayahuasca als hun sacrament vereerden. Het donkerbruine en bittere drankje werd al eeuwenlang door Indianen in de Amazone gebruikt in genezing en religieuze rituelen. De kerk waar ik me bevond verwees nog naar dat gemeenschappelijke verleden want op een bord bij de ingang stond geschilderd: Cabana Flor da Montanha.. Deze woorden betekende ‘ Het huis van de Indiaan bij de Bloem van de Berg’; zij waren een eerbetoon aan de Indiaan die de spirituele leiding had over het centrum. Toch bevond ik me op nog geen halve dag reizen van de metropool Rio de Janeiro, waar ik tussen de andere stadsgebouwen ook diensten van deze entheogene religie had bijgewoond. Voor iedere psychedelicus is Brazilië een fascinerend land, een van de weinige staten waar de directe lijn met het verleden, waarbij bewustzijnsverruimende planten openlijke gebruikt mochten worden, nooit verloren is gegaan. Hoe waardevol de continuïteit van deze duizenden jaren entheogene traditie is, valt af te lezen in de overvloedige spirituele staalkaart van Brazilië. Tussen het Afrikaanse Candomblé, het eclectische Umbanda, en een uitgebreide spiritische school hebben ook entheogene religies als Santo Daime een eigen plaats ingenomen.

De kerk was inmiddels helemaal volgelopen met mensen die elkaar uitgebreid en hartelijk begroeten. Terwijl de kinderen uitgelaten rondrenden werd inmiddels de eerste Santo Daime thee, zoals de ayahuasca ook wordt genoemd, geserveerd; uit grote containers kreeg iedereen een glaasje van het vocht. Intussen was een begin gemaakt met het zingen van de liederen waarin de spirituele boodschappen van deze religie zijn vervat, tegelijkertijd werd er door de aanwezigen in eenvoudige danspasjes op het ritme van de muziek gedanst. Dat de werking van de drank begon aan te slaan was duidelijk zichtbaar aan de aanwezigen.
Voor mijzelf was deze Millennium nacht aanleiding voor een eigen terugblik en de plaats en de omgeving waren hiertoe zeer geschikt. Kort tevoren had ik me namelijk gerealiseerd dat de afgelopen tien jaar van mijn leven bijna helemaal gevuld waren geweest met, naar wat zo mooi genoemd wordt, de studie van andere bewustzijnstoestanden. Ik had uitgerekend dat ik deze tien jaar gemiddeld om de zes dagen een bewustzijnsveranderend middel tot mij had genomen. Een snel rekensommetje leerde me dat het aantal ‘trips’ op deze manier was opgelopen tot het aantal van 660 uitstapjes in een andere werkelijkheid!
Op het moment dat onze cultuur het hoofd aan het breken was wat de afgelopen 1000 jaar nu de belangrijkste ontwikkelingen waren geweest voor de mensheid,
vroeg ik mij af wat die langdurige en systematische veranderingen van het dagelijkse bewustzijn mij nu opgeleverd hadden.

Als vanzelf kwamen alle beelden terug in mijn herinnering van alle avonturen met psychedelica. Ik was een ‘ laatbloeier’, gedurende de eerste psychedelische golf van de jaren 60 gebruikte mijn hele vriendenkring bewustzijnsveranderende middelen. Nadat ik een bovengemiddelde hoeveelheid vrienden en kennissen had zien doordraaien na een of meer ‘bad trips’ onder invloed van LSD, had ik een groot respect voor dat middel gekregen en mijn afstand gehouden.
In het begin van de jaren ’90 kwam LSD opnieuw op mijn pad. Dit keer voelde ik me beter voorbereid om niet alleen de uitdaging van de sprong in het onbekende aan te gaan, maar het ook een plaats te kunnen geven in mijn leven. In wat voor mij de nadagen van de beweging rondom Osho waren, stroomden golven kristal zuivere Ecstasy door de sannyasin communes. Het was de kennismaking met dit middel dat mij de ogen opende, en mijn weerstanden deed versmelten, voor wat soms nog een beetje denigrerend ‘bewustzijnsverandering langs biochemische weg’ genoemd wordt. In die onschuldige tijd verwees Ecstasy nog naar het grootse avontuur van de extase. Het zou nog jaren duren voordat het woord XTC alleen nog uitgesproken zou worden in associatie met –bende, doorgedraaide handelaren en dito overheid dienaren.
De eerste ervaringen met XTC waren overweldigend: het wegvallen van alle verdedigingsmechanismen; puur ZIJN en LIEFDE werd voor lange uren de gewoonste zaak van de wereld. Zeker niet iets waarvoor je je zou moeten schamen. Ik nam XTC alleen, met mijn vrienden en in bijeenkomsten met wel 25 mensen. Alhoewel het kosmische gevoel van de eerste keer nooit meer geëvenaard zou worden, waren alle keren gewoon ontzettend positief. Mocht er tijdens een XTC sessie eens iets onvriendelijks boven komen drijven dan was het vaak al genoeg om samen te ademen of een lied voor iemand te zingen en de lichte krachten hadden weer de overhand. Het warme bad van vertrouwen en overgave van de MDMA moleculen, plaveide als vanzelf het pad voor LSD. Inmiddels had ik alles wat los en vast zat gelezen over de psychedelica en was verdiept geraakt in het werk van de Tjechisch-Amerikaanse psychiater Stanislav Grof. Hij had een cartografie ontwikkeld op basis van duizenden LSD sessies die hij bijgewoond had. Kern van zijn verhaal was dat het voor iedereen mogelijk was om de transpersoonlijke domeinen te bereiken, mits het persoonlijke trauma, dat in het onbewuste deel van de persoonlijkheid opgeslagen was, verwerkt zou worden. Grof had ontdekt, dat in gestructureerde LSD sessies eerst een deel van de ballast die met dit leven te maken had aan de oppervlakte kwam: het zogenaamde biografische deel. Bij voortzetting van de sessies diende zich het perinatale gebied aan: opgeslagen ervaringen die te maken hadden met alles wat zich rondom de lichamelijke geboorte had afgespeeld. Er was uiteraard geen normaal mens die zich hier nog iets van kon herinneren, totdat de LSD ervaring de weg opende naar de kosmische herinnering. Alle gebeurtenissen, uit alle tijden lagen geduldig te wachten totdat we nederig onze opwachting kwamen maken. Het doorwerken van de lichamelijke geboorte in al haar complexiteit zorgde voor een wedergeboorte in spirituele zin. De verdrongen geboorte herinneringen lagen werkelijk als een sluitsteen voor de poorten van de transpersoonlijke domeinen.

De ‘bigger than life’ ervaringen met LSD gaven mij de moed om het psychedelische pad een centrale plek in mijn leven te geven. Dit gebeurde vooral toen het mijn eigen ervaring werd, dat achter de luttele microgrammen verstopt in Boeddha en Sterren figuurtjes op het blotterpapier, allerlei werelden zich openende. Een variant op het kindersprookje “Sesam Open U!’, maar als dan de kolkende spiralen zich aankondigden moest er ook een reisdoel opgegeven worden. Met een groep van 25 vrienden vormden wij een ‘psychedelische underground gemeenschap’, waarbij iedereen doordeweeks keurig aan zijn maatschappelijke bovengrondse verplichtingen voldeed. De weekends waren gereserveerd voor de ‘sessies’. Hiervoor hadden we een in een bosrijke omgeving een aantal garages zodanig verbouwd, dat een ideale ‘spirituele kraamkamer’ was ontstaan voor de psychedelische sessies.
Ondanks dat het al jaren geleden is herinner ik me het nog als de dag van gisteren, al die uren doorgebracht in kaarslicht en met speciaal geselecteerde muziek. Iedere sessie vervloeide tot opnieuw een stukje van de mysterieuze levenspuzzel. Het tijdsloze oceanische zweven in de baarmoederlijke zee, totdat er iets heel fundamenteels fout lijkt te gebeuren. Wie spreekt er nog over dat Adam en Eva uit het Paradijs werden verdreven, wanneer je zelf bewust getuige bent geweest van de uitdrijving uit de baarmoeder. ‘Waarom ik?’ De eerste en uiteindelijke Moeder van alle Paranoia: ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’ Onherroepelijk verder gaat het pompende en zuigende mechanisme, de beknelling van het geboorte kanaal. De verstikkingsdood, die toch net niet plaatsvond, tot-dat-feitelijk-o-zo-willekeurige-moment dat je voor de mensen geboren wordt. Het fysieke geboren worden is maar een klein stukje van de kosmische reis van een oude ziel, op zoek naar een nieuw lichaam. Na zo’n 25 LSD sessies rond het geboortethema gewerkt te hebben, kwam dit thema nooit meer terug. De volgende keren dat ik LSD gebruikte, gebeurde wat Grof al in zijn cartografie had vastgesteld: het transpersoonlijke opende zich. Vorige levens, diepe eenheidservaringen, communicaties met spirituele entiteiten; de sluiers van het onbewuste waren verwijderd en de werelden openden zich. Voor mij blijft LSD de onbetwiste keuze voor het doorwerken van deze stadia. Na dit doorlopen te hebben, zouden de natuurlijke entheogenen mijn spirituele pad gaan worden.

Entheogenen
Ik kan me niet precies meer herinneren hoe, maar de zachte stem van de Paddestoel fluisterde ons toe om zijn vruchtlichaam te gebruiken. Met de intrede van psilocybine bevattende paddestoelen kwamen we in aanraking met een volkomen ander perspectief. Waar LSD nog therapeutisch en serieus was geweest, de paddestoel bracht het warme eeuwig kloppende hart van De Natuur. En.. hij, of zij, of het, of wat het dan ook was, sprak: ‘ Ik ben hier al veel langer dan jullie mensen. Wat hebben jullie je allemaal verstopt in gebouwen en onder lagen kleding. Kom weer naar buiten, voel de wind en de regen, de aarde onder je blote voeten. Het spel van zonlicht en schaduw dat ik je laat zien is veel verfijnder dan al jullie kunstwerken
De sleutel tot het bestaan ligt in de natuur. Diezelfde natuur waar jullie zo ver van wegrennen. Kom naar buiten. Kom terug naar je oorsprong’.
De intrede van de psilocybine paddestoel ademde het sjamanistische perspectief door mijn zoektocht, waar bij het evenwicht tussen middel en ritueel centraal stond.. Na de therapeutische kwaliteiten van de psychedelica moest ik op zoek naar culturen waarin entheogenen nog een geleefde werkelijkheid waren.

Buiten regende het nog steeds onophoudelijk, felle bliksemflitsen zette de bergen in een scherp contrast, even later gevolgd door geweldige onweersdreunen die nog lang tussen de bergen nagalmden. In de kerk viel op dat moment al het licht uit. In de tropen raakt niemand daar van in paniek; het ritueel ging gewoon door en binnen de kortste keren brandde er overal kaarsen en zaklantaarns.
Ik werd geroepen om mijn deel van de ‘fiscal beurt’ te doen. In Santo Daime werken zijn altijd een aantal mensen aanwezig, om deelnemers te assisteren indien zij ergens hulp bij nodig hebben. Ik was ingedeeld als ‘fiscal do porta’, waarbij mijn voornaamste taak was om te zorgen dat mensen niet in een ‘onverantwoorde staat’ de kerk verlieten. De meeste mensen kende ik al jaren; rondom de Santo Daime kerk woonde een hechte gemeenschap. De kinderen had ik geboren zien worden, mensen trouwden en bouwden hun huis hier in de buurt. Er was een gezamenlijke school geopend, die ook openstond voor kinderen uit het dorp. In deze kerk had ik mijn initiaties gekregen. Er was niets zweverigs aan deze mensen, ik bewonderde hen in stilte, om in het grimmige economische klimaat in deze uithoek te proberen een ‘ living’ te maken. Terwijl ik vanuit mijn positie bij de deur een mooi overzicht had over de dansende mensen dacht ik terug aan mijn ontmoeting met de Daime.

Santo Daime
Het was natuurlijk geen toeval dat ik in begin 1993 in San Francisco, op een congres dat het 50 jarig bestaan van LSD herdacht, in contact kwam met een Duitse psycholoog die zojuist was teruggekeerd van een bezoek aan de Amazone van Brazilië. Hij nodigde mij uit om bij hem thuis in Stuttgart de Daime te komen drinken. Kort daarop dronk ik voor de eerste maal Santo Daime in een ritueel met Duitsers, die allemaal in een vreemd uniform gekleed gingen. Er werd veel en in onverstaanbaar Portugees gezongen, totdat er een aantal Duitse liederen ten gehore werden gebracht Onder invloed van een sterk middel als ayahuasca Duitse liederen aanhoren, zorgde voor een onverwachte angstgedachte: ‘ik was helemaal verkeerd terechtgekomen hier, ik zat tussen de Nazi’s die met dat drankje aan het rotzooien waren!’ Opeens staarde de leider van het ritueel streng mijn kant op, en zei –gelukkig in het Engels! -: ‘ Nee, wij zijn geen Nazi’s! .’ Op dat moment herinnerde ik me een andere benaming voor de drank: telepathine. Wie nog gedacht had zich in zijn privé gedachten te kunnen verstoppen had het mis. Hoe je op dit wegvallen van de autonomie van je eigen gedachten zou reageren zou gelijk je profiel voor de psychedelische lakmoesproef inhouden. Hoe vaak had ik niet mensen meegemaakt, voor wie het openbaar worden van hun gedachten gelijk stond aan de lokroep van de waanzin. Mijn besluit om zelf de Amazone in te gaan en daar de ayahuasca te drinken stond vast.
Eind 1993 bevond ik me met 5 Nederlandse vrienden in smalle kano op weg naar het dorp Mapiá, het hoofdkwartier van de Santo Daime gemeenschap. De kennismaking met het oerwoud en tientallen keren ayahuasca drinken in de energie van het oerwoud maakte het een zeer intense en leerzame tijd. We keerden terug met in onze handbagage 10 liter Mel; de sterkste ayahuasca die te krijgen was. Al in een vroeg stadium kreeg ik in een Santo Daime ritueel een visioen dat deze drank vervolgd zou gaan worden door de politie. Ik zou een groot deel van de verdediging gaan voeren, om die verdediging te kunnen volbrengen moest ik ‘vlekkeloos schone handen’ hebben. Hieruit begreep ik dat alle vormen van illegaal handelen in latere rechtszaken tegen mij gebruikt zouden kunnen worden.. Voor de hand liggende associaties met ‘drugs’ en persoonlijk financieel gewin zouden de komende rechtzaken kunnen verstoren.
Met pijn in mijn hart stopte ik van de ene op de andere dag met de ‘psychedelische praktijk’, bracht de grote kist met uiteenlopende ‘medicijnen’ naar vrienden en legde me helemaal toe op de Santo Daime.
Dit vond ik erg jammer, want ik had in de loop van de tijd werk gevonden waar ik helemaal in opging: het delen van de psychedelische ervaring aan serieus geïnteresseerde mensen.
Inmiddels waren er in bijna alle Europese landen Santo Daime Centra geopend, waar regelmatig rituelen plaatsvonden. In Nederland werden twee kerkgenootschappen opgericht, iedereen betaalde contributie aan de kerk en op naam van de kerk werd de Santo Daime officieel ingevoerd. Het was allemaal Pro Deo en voor de goede zaak..
Het verhaal van de verspreiding van de Santo Daime uit een afgelegen hoek uit de Amazones naar landen als de Verenigde Staten, Japan en Europa was op zich al wonderlijk genoeg, maar welke krachten er in het spel waren dat de betreffende douane laboratoria bij controles de illegale DMT in de ayahuasca niet ontdekten, blijft een raadsel. Het zou nog zes jaar duren voordat een internationaal gecoördineerde politie actie, zowel in de V.S. als in Duitsland, Frankrijk en Nederland, invallen deed in kerken en de Daime thee in beslag nam. Het was nog maar een paar maanden geleden dat tijdens een zelfde soort kerkdienst in Amsterdam een tiental politiemensen opeens plompverloren midden in dienst verschenen waren.
“Politie! Dit een Opiumwetcontrole. Iedereen blijven staan!’ had de leidinggevende rechercheur geroepen, terwijl hij zijn penning in de hoogte hield.
Samen met de leidster van de Amsterdamse kerk werd ik aangehouden en de Daime in beslag genomen.
Op het politiebureau werden we 3 dagen en nachten vastgehouden en werkelijk behandeld alsof we handelaren in harddrugs waren. Het duurde zolang tot Justitie zich bewust werd dat ze een grote fout hadden begaan. Onze advocaat beriep zich op de vrijheid van godsdienst; zij bracht de rechter de statuten van de kerk en alle officiële importdocumenten. Wetenschappers verbonden aan universiteiten stonden klaar om te verklaren dat het hier een oeroud sacrament betrof en dat dit politieoptreden nergens op sloeg.
De Officier van Justitie krabbelde steeds verder terug; aan onze advocaat vroeg hij ‘ wat er nu verder moest gebeuren.’ Hij wilde van de zaak af; we zouden niet vervolgd worden, maar de Daime thee ook niet terug krijgen. Vanaf dat moment draaide de zaak zich om: de kerken eisten een rechterlijke uitspraak over de godsdienstvrijheid waarin een entheogene drank als een sacrament vereerd werd.

Terwijl ik in de rij danste en de hymnen zachtjes meezong wist ik dat in Nederland allerlei deskundigen zich in opdracht van de rechtbank bogen over de chemische samenstelling en de gezondheidseffecten van de ayahuasca. Het waren ook gelijk mijn wensen voor het nieuwe millennium; de erkenning van de entheogene planten als een authentiek spiritueel pad. Net als Yoga of Zen- Boeddhisme of christelijke contemplatie. Het belang om ervaringen te kunnen uitwisselen, openlijk te kunnen spreken over de mogelijkheden en gevaren van dit specifieke pad.
Net als andere esoterische technieken waren aan het pad met de krachtplanten zeker risico’s verbonden. Ieder pad dat pretendeert een korte weg te zijn naar verlichting en inzicht, zal ook bedacht moeten zijn dat deze korte weg ook gevonden zal worden door de tegengestelde krachten.

Op dat moment werd ik zachtjes aangetikt door Armando, de indiaanse man die de Daime verzorgde. Hij gebaarde dat ik mee moest komen, even later stond ik tussen honderden liters Daime om de mensen die dat wilden, nog een dosis drank te serveren. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam een vrouw naast de tafel staan. Ze gebaarde dat ze me iets wilde vertellen: ‘ Wist je dat Martin overleden was?’ zei ze zonder verdere introductie. Ik stond met een glas Daime in mijn hand, bestemd voor de volgende persoon in de rij, en keek haar niet begrijpend aan. ‘ Hij is overleden in het ziekenhuis aan de complicaties van een operatie’ voegde ze er aan toe en verdween in de witte dansende mensenmassa. Ik wist dat Martin geopereerd moest worden, maar het was geen ernstige operatie geweest. Allerlei emoties gingen er door mij heen, maar voor mij stond nog een hele rij mensen op de Santo Daime te wachten. Ik haalde diep adem en zei zachtjes; ‘ Goede reis, Martin!’ Even later werd het ritueel onderbroken en werd het nieuws van Martin's overlijden voor iedereen bekend gemaakt. Hij was zeer geliefd in de gemeenschap, hij hield van het land waar hij als Nederlandse Braziliaan 15 jaar had gewoond. Hij was de eerste Nederlander die Daime dronk en toen ik hem zes jaar geleden in de bergen voor het eerst ontmoette, vertelde hij me over de Indiaan Caboclo Tupinambá, in wiens kerk ik me nu bevond.
Er werd een speciale groet voor hem gedaan en toen ik klaar was met Daime serveren dronk ik zelf een stevig glas om het contact met hem te zoeken.
De rest van de nacht besefte ik eens te meer hoe betrekkelijk het leven kan zijn; 35 jaar is in menselijk perspectief toch veel te jong om het lichaam achter te moeten laten?

Twaalf uur nadat de eerste mensen de kerk waren binnengelopen werd het ritueel afgesloten. Na een lange nacht vol met tropische regenbuien, onweer en bliksem brak er een waterig zonnetje door de wolken. De meeste aanwezigen wensten elkaar op uitbundige wijze ‘Feliz Ano Novo’, om vervolgens iedereen te bedanken voor de aanwezigheid op het ritueel. Brazilianen hebben niet veel nodig om een feestelijke stemming te creëren. De kinderen, die een deel van de nacht in het kinderhuis geslapen hadden, hoefden nu niet meer voorzichtig te doen met hun nette witte pak.. Vol modder en met stralende gezichten leerde ik ze de Engelse variant: ‘Happy New Year! .’
Maar waarom, bedacht ik me, duizend jaar wachten op een nieuwe Millennium herdenking? Zo’n geconstrueerde afspraak is toch vooral voor diegenen die duizend jaar lang iedere dag trouw de kalenderblaadjes van de lineaire tijd hebben afgescheurd. Heb je het voorrecht gekend om met entheogene planten en psychedelische middelen te werken, dan weet je dat de mysteries van het leven (en de dood) erom vragen om geopenbaard te worden. De ‘Planten der Goden’ openen de mogelijkheden om in een nacht een levenslange reis te maken in, en door alle aspecten van deze en andere werkelijkheden.

Toen ik na het ritueel langs het huis reed waar mijn Nederlandse vriend jarenlang gewoond had, wist ik ook opeens het antwoord op mijn vraag naar wat de psychedelische ervaring mij geleerd had. Boven iedere twijfel dit: dat naast dit aardse leven in een lichaam er nog zoveel andere werkelijkheden bestaan.
‘Goede reis, Martin!’ zei ik zachtjes, ik wist dat hij met de best mogelijke voorbereiding aan zijn volgende avontuur begonnen was.

(3359)

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan


Omhoog
 Profiel  
 
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 1 bericht ] 

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 6 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
phpBB.nl Vertaling