Parkinson Vereniging

Forum Parkinson Vereniging
Het is nu do maart 28, 2024 11:42 pm

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 1 bericht ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: wo jan 12, 2011 4:06 pm 
Offline

Geregistreerd: di apr 08, 2008 10:36 am
Berichten: 261
Woonplaats: wassenaar
Wat een pech - Mijn zelfstandigheid is weg”


Hans Bogers



Voor veel mensen is het verlies van zelfstandigheid ten gevolge van ziekte of ouderdom een hard gelag. Zeker omdat mijn leven, vóórdat ik door een zware hersenbloeding en de ziekte van Parkinson drastisch veranderde, bestond uit het over de hele wereld reizen en mede eigenaar zijn van een middelgroot bedrijf was zelfstandigheid voor mij een groot geschenk.
Na mijn langdurige opname vanwege de CVA én de daarop volgende ontdekking van Parkinson in het ziekenhuis en revalidatiecentrum overtrof ik alle medische voorspellingen. In plaats van het voor mij geadviseerde verpleeghuis kon ik weer samen met mijn vrouw Nisha in mijn eigen huis terug en zelfs nog enkele buitenlandse reizen maken en artikelen schrijven over ziekte en herstelmogelijkheden.



Zwaailicht
Helaas kwam ik ten gevolge van een stevige valpartij in huis weer in aanraking met hoe het voelt om afhankelijk te zijn van zorg. Omdat mijn vrouw niet thuis was, ging ik op mijn pijnlijke voet naar de telefoon en belde 112. Toen de ambulance met zwaailicht bij mij huis arriveerde werd ik onderzocht door het ambulancepersoneel.
Ná het onderzoek verklaarde zij dat er geen sprake was van een breuk en dat zij- gezien mijn parkinsonmedicatie en mogelijke interacties - een arts zouden verwittigen om mij pijnstillers voor te schrijven.
Toen deze na een half uur arriveerde en ik opnieuw op mijn pijnlijke voet de deur open had gedaan, was haar conclusie dat het hier wel degelijk om een botbreuk leek te gaan.


Inmiddels was een goede vriendin met haar auto gearriveerd en zijn wij, inclusief alle pijnlijke transfers, zelfstandig naar het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) gereden. Daar bleek inderdaad sprake van een botbreuk en werd mijn voet tot aan mijn knie in het gips gespalkt. Thuis gekomen heb ik met de gipsvoet achter de computer gelijk een klachtenbrief naar de GGD gestuurd, dit vanwege de foute medische inschatting door het ambulancepersoneel.
Twee dagen later moest ik opnieuw in het LUMC zijn. Ditmaal vanwege een controle op de botox behandeling die ik, vanwege de hersenbloeding medisch voorgeschreven had gekregen waarbij mijn verkrampte tenen door de botoxbehandeling weer zouden gaan ontspannen.


Met de rolstoelbus arriveerden wij op tijd bij het LUMC en ontvingen het consult. Voor de terugweg moesten wij opnieuw de rolstoeltaxi bestellen en de telefoniste vertelde dat dit ongeveer 20 tot 30 minuten zou duren.
Samen met mijn vrouw wachten wij geruime tijd op het plein voor het LUMC op de rolstoet taxi. Helaas was deze schromelijk te laat en hierdoor ontstond een voor ons zeer genante situatie toen ik mijn urine niet meer op kon houden.
Midden op het drukke plein voor het LUMC vormde zich rondom mijn rolstoel een voor iedereen zichtbare vochtplek en ook mijn kleren waren drijfnat.
Consternatie alom: gelukkig kwam op dat moment mevrouw Noelle Spliethoff-Kamminga langs bij wie ik de bij meerdere parkinsonpatiënten bekende Pepp cursus had gevolgd.


Verbazing

Kort samengevat komt de kern van deze cursus erop neer negatieve gedachten in helpende gedachten om te zetten. Terwijl ik daar in mijn precaire situatie voor het LUMC stond wisselden wij ervaringen uit en konden onze gedachten even op iets positievers richten. Toen de rolstoel bus nog niet verscheen opnieuw de centrale gebeld en daar werd gemeld dat deze onderweg was en ieder ogenblik kon verschijnen.
Inderdaad arriveerde een kleine bestelauto, waarbij met de nodige moeite mijn rolstoel een plaatsje kreeg. Wie schets mijn verbazing dat wij nog een oudere heer gingen ophalen. Zijn rollater werd bijna bij mij op schoot gedeponeerd en deze man werd eerst naar huis gebracht.
Toen wij anderhalf uur na onze klaarmelding bij de centrale van het rolstoelvervoer eindelijk weer thuis waren had ik, na schone kleren en gewassen te zijn, gelijk weer een volgend project om een klachtbrief te schrijven naar het rolstoelvervoersbedrijf. Dit vanwege de veel te lange reisduur en onjuiste telefonische informatie.
Kern van het verhaal: afhankelijkheid van zorg kan in veel gevallen leiden tot frustrerende ervaringen die juist mensen met chronische aandoeningen zouden kunnen missen als kiespijn.



,
U bent hier: Home > Leven met Parkinson > Portretten, verhalen > Pech

_________________
met frisse tegenzin accepterend wat niet meer kan en nu de energie richtend op wat nog wél kan


Omhoog
 Profiel  
 
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 1 bericht ] 

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 7 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
phpBB.nl Vertaling