Hallo Annie
Wil even op jouw verhaal reageren. Ben 59 jaar. December vorig jaar kreeg ik de diagnose parkinson. Heb een moeilijk jaar gehad. Kon dit niet goed verwerken. Daarbij kreeg mijn moeder in diezelfde tijd altzheimer, dit ging heel snel, binnen een paar weken moest ze opgenomen worden in een verpleeghuis. Ik raakte overspannen, depressief enz. Heb plm. een half jaar in de ziektewet gezeten, ben nu weer wat aan het werk. Ik ben plannerscoördinator bij een thuiszorgorganisatie. Er is totaal geen begrip, ze willen me het liefst zo snel mogelijk kwijt. Mijn arm en hand begonnen vorig jaar te trillen, dacht aan wat overbelasting. Het kwam hard aan toen ik naar een neuroloog moest. Na een paar maanden begon ook mijn been te trillen en mijn hoofd, alleen dit is gelukkig niet zo goed te zien als mijn arm en hand. Ik heb soms heel erg hoofdpijn en mijn oren suizen. Ook doen mijn handen soms veel pijn. Tegenwoordig lig ik 's avonds in bed eerst een half uur helemaal te trillen, komt volgens mij ook door de kou. Het valt me op dat ik het bijna altijd koud heb. Sinds maart gebruik ik 3 x daags sifrol, opbouwen eerste week 3 x 1, 2e week 3x 2 enz. Ik zit nu op 3 x 9. Ik heb een paar maanden gehad dat het redelijk hielp maar op het ogenblik heb ik meer last met 3 x 9 sifrol dan vorig jaar zonder medicijnen. Moest 13 januari weer naar de neuroloog, maar dit is van de week uitgesteld naar 17 februari. Heb hier al over gebeld want ik vind dit erg vervelend maar op dit moment kan ik beslist niet eerder komen.
Ik hoop voor je dat jij wel eerder kunt komen. Ik heb na die paar keer bij de neuroloog geweest te zijn de ervaring dat het erg onpersoonlijk is allemaal. Ik voel me erg alleen in die parkinson, zowel door de neuroloog als door mijn omgeving. Er is echt heel weinig begrip, ik ben niet ziek, kan gelukkig alles nog wel, ik voel me alleen zo rot soms.
groeten Klaaske
|