Toen de diagnose werd gesteld nam ik mij voor zo lang mogelijk zonder medicijnen te doen, waar mijn neuroloog het ook mee eens was. Ik heb de eerste twee jaar geen medicijnen gebruikt en ben door toenemende klachten, die mij het leven enigszins zuur begonnen te maken, uiteindelijk begonnen met Sifrol, heel langzaam opbouwend totdat ik duidelijk het effect ervan begon te voelen(na bijna 6 maanden).Mijn belangrijkste klacht is/was trekken met het rechterbeen, slecht lopen, daardoor onzeker voelen, vooral in drukke stad, begon mijn zelfstandigheid te verliezen. Ik zat na die 6 maanden op de max. dosis van 4,5mg/dag. De bijverschijnselen waren heel goed te verdragen en vielen in het niet bij hoeveel beter ik me voelde(zelfvertrouwen terug) en bewoog. Ik heb toen vier jaar alleen Sifrol geslikt. Als je je laat afschrikken door bijsluiters slik je niets meer. Dit heeft echter ook konsekwenties. Voor het eind van de 60er jaren , voor levodopa op de markt kwam, was ZvP een nog veel vervelender ziekte en was de levensverwachting van ZvP patienten een stuk minder dan nu. Zoals ik al eerder heb geschreven, het is de keuze/beslissing van de patient zelf wanneer met medicijnen te beginnen , en dat tijdstip zal meestal afhankelijk zijn van zijn/haar ziektebeeld (en leeftijd waarschijnlijk ook). Er zijn mensen, die wel 6-8 jaar zonder parkinsonmedicijnen hebben kunnen doen, zij moeten dus een zeer milde vorm van de ziekte hebben. Ik slik nu ook levodopa(Sinemet), dat vooral in het begin, minder bijwerkingen geeft dan Sifrol en meer verlichting van symptomen geeft. Ik zou tegen iedereen zeggen, lees zoveel mogelijk over de ziekte, de medicijnen, andere therapieen, zoals fysio, yoga, tai-chi, voldoende rust, goed dieet,etc., en als je dan toch met medicijnen begint, start met kleine hoeveelheden, langzaam, ("Go low, go slow"), konstant je eigen toestand in de gaten houden,afwegend of de voordelen (de verlichting van je symptomen) van de medicatie de nadelen(bijverschijnselen) overtreffen. Het is jammer, maar je zal nou eenmaal maar beperkt baat hebben bij de verhalen van de ervaringen van anderen.
|